پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
أمّا العَفافُ: فيَتَشَعَّبُ مِنهُ الرِّضا و الاستِكانَةُ و الحَظُّ و الرّاحَةُ و التَّفَقُّدُ و الخُشوعُ و التَّذَكُّرُ و التَّفَكُّرُ و الجُودُ و السَّخاءُ، فهذا ما يَتَشَعَّبُ لِلعاقِلِ بِعَفافِه رِضىً بِاللّهِ و بِقِسمِهِ.
آنچه از عفّت منشعب مىشود خشنودى است و خضوع و بهرهمندى و آسايش و دلجويى و فروتنى و تذكّر و تفكّر و بخشندگى و سخاوت. اينها خصالى است كه به سبب پارسايى براى خردمندى كه از خدا و قسمت او خشنود است، حاصل مىشود.
تحف العقول : ص17.
امام علی علیه السلام می فرماید:
الْغِنَى فِي الْغُرْبَةِ وَطَنٌ وَ الْفَقْرُ فِي الْوَطَنِ غُرْبَةٌ .
ثروتمندى در غربت، چون در وطن بودن، و تهيدستى در وطن، غربت است.
نهج البلاغه، حکمت ۵۶
