تعیین کنندگان وقت ظهور

تمام کسانى که ادّعاى علم به زمان ظهور مى کنند، خواه با انتساب به معصوم و خواه با استناد به علوم غریبه، طلسم، خواب و کشف و شهود، «خطا» مى کنند و تصوّر علم از جانب آنان، در واقع، گونه اى از جهل مرکّب و تخیل و توهّم است.

از این رو، حدیث «تعیین کنندگان وقت، کذب مى گویند» این آموزه را در بر دارد که تعیین قطعىِ زمان ظهور و بیان آن براى دیگران، امرى ناپسند است؛ چرا که همیشه به خطا مى رود. از این منظر، دورى جستن از آن، امرى نیکو و شایسته است.

همه افراد، خواه کسانى که گمان مى کنند زمان ظهور را یافته اند و خواه کسانى که کورکورانه به دنبال مدّعیان آن مى روند، باید بدانند که این مسیر، لغزنده و انحرافى است و هیچ گاه به مقصد نمى رسد.[۱]