شرح حکمت 79 و 80 نهج البلاغه ـ در پی حکمت

^{امام علی علیه السلام می فرماید:}

خُذِ الْحِكْمَةَ أَنَّى كَانَتْ فَإِنَّ الْحِكْمَةَ تَكُونُ فِي صَدْرِ الْمُنَافِقِ فَتَلَجْلَجُ فِي صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْكُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِي صَدْرِ الْمُؤْمِنِ .

حكمت را هر كجا كه باشد، فراگير، گاهى حكمت در سينه منافق است و بى تابى كند تا بيرون آمده و با همدمانش در سينه مؤمن آرام گيرد.

_{نهج البلاغه، حکمت ۷۹}

^{امام علی علیه السلام می فرماید:}

الْحِكْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ فَخُذِ الْحِكْمَةَ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ .

حكمت گمشده مؤمن است، حكمت را فراگير هر چند از منافقان باشد.

_{نهج البلاغه، حکمت ۸۰}