در احاديث فراوانى اين نكته گوشزد شده است :
كل حديث لا يوافق كتاب اللّه ، فهو زخرف . ^۱
بر پايه همين گونه روايات ـ كه آن گاه كه دو حديث با هم تعارض پيدا مى كنند ، به كار مى آيند ـ ، شيخ طوسى رحمه الله در الإستبصار ، برخى از روايات را بر برخى ديگر ترجيح داده است . ^۲ در روزگار ما نيز انديشوران دين شناس ، آن را ملاكى براى پذيرفتن يا كنار نهادن روايات ، نه تنها در هنگام تعارض ، بلكه در همه زمان ها دانسته اند . ^۳
اكنون بر پايه اين گزارش ها ، به پرسش آغازين اين گفتار باز گرديم و بنگريم كه آيا در آن روزگاران ، از ضعيفان ، روايت نقل مى كردند؟
چنان مى نمايد كه اصطلاح ضعيف ، در روزگار امامان عليهم السلام درباره احاديث به كار نمى رفته است ؛ ^۴ بلكه اين واژه را براى توصيف راويان احاديث به كار مى بردند. ^۵
اكنون كسى در اين نكته گفتگويى ندارد كه در آن روزگاران ، حديث ، از نگاه امامان و نيز ياران آن بزرگواران ، تنها دو گونه بخش بندى داشته است: معتبر و غير معتبر.