را در زمره آثار يونس ياد نكرده اند ؛ ۱ مگر آن كه اين كتاب را جزئى از جامع الآثار چهار جزئى اى كه ابوغالب زرارى از آن ياد كرده ، بدانيم . ۲
13 . كتب ثلاثين يا الفقه المكمّل ، ۳ صفوان بن يحيى (م 210 ق) . او از اصحاب امام كاظم و امام رضا و امام جواد عليهم السلام بوده و نجاشى ، او را با عباراتى نظير «ثقة ثقة» و«عين» ستوده است . ۴ او را همين فخر بس كه امام جواد عليه السلام در توصيف او فرمود : «رحم اللّه اسماعيل بن الخطاب و رحم اللّه صفوان فإنّهما من حزب آبائى و من كان حزبنا أدخله اللّه الجنّة» . ۵ صفوان بن يحيى در طبقه سوم اصحاب اجماع ـ كه راويان امام هفتم و امام هشتم عليهماالسلام هستند ـ قرار دارد . ۶ وى از چهل تن از اصحاب امام صادق عليه السلام روايت نموده است . ۷
شرح حال نگاران ، او را همانند حسين بن سعيد ، صاحب تصانيف بسيار مى دانند و شماره آثار او را سى كتاب برشمرده اند . از مجموع اين كتبى كه تا زمان نجاشى در دسترس بوده ، فصول ذيل شناخته شده است : كتاب الوضوء ، كتاب الصلاة ، كتاب الصوم ، كتاب الحج ، كتاب الزكاة ، كتاب النكاح ، كتاب الطلاق ، كتاب الفرائض ، كتاب الوصايا ، كتاب الشرى و البيع ، كتاب العتق و التدبير ، كتاب البشارات و نوادر . ۸
14 . نوادر ، ابو احمد محمّد بن ابى عمير زياد بن عيسى (م 217 ق) ، از موالى
1.همان ، ص ۸۳۰ .
2.كتاب خانه ابن طاووس ، ص ۳۲۸ .
3.رسالة فى آل أعين ، ص ۵۸ .
4.الذريعة ، ج ۱۶ ، ص ۲۹۸ .
5.رجال النجاشى ، ص ۱۹۷ .
6.اختيار معرفة الرجال ، ج ۲ ، ص ۷۹۲ .
7.الفهرست ، طوسى ، ص ۱۴۵ .
8.رجال النجاشى ، ص ۱۹۸ ؛ الفهرست ، ابن نديم ، ص ۲۷۸ .
