مهلب بن ابى صفرة . ^۱ او از موثّق ترين افراد مورد اعتماد شيعه و اهل سنّت ^۲ و از اصحاب اجماع ^۳ به شمار مى رفته است . وى امام كاظم عليه السلام را درك نموده و با امام رضا و امام جواد عليهماالسلاممصاحبت داشته است . ^۴ با توجّه به خفقان حاكم بر جامعه و موقعيت او در بين طايفه اماميه ، او را مورد اهانت و حبس قرار دادند و اموالش را كه تا حدود پانصد هزار درهم بود ، به تاراج بردند . ^۵
ابن ابى عمير ، نزد جمع بسيارى از اصحاب امام صادق ، امام كاظم و امام رضا عليهم السلام به استماع و ضبط روايت پرداخت . برخى از بزرگان ، تعداد كسانى را كه او از آنان روايت نقل كرده است ، تا 410 نفر ذكر كرده اند . ^۶
اگرچه مشايخ او هم از علماى شيعه و هم از علماى اهل سنّت بوده اند ، امّا فضل بن شاذان از پدر خود نقل مى نمايد كه به ابن ابى عمير گفتم : تو مشايخ و بزرگان اهل سنّت را ديده اى ؛ امّا چگونه از آنان حديثى نشنيده اى؟ گفت : از آنان حديث شنيده ام ؛ امّا چون مى بينم كه بسيارى از شيعيان ، علوم خاصّه و عامّه را شنيده و آنان را با هم آميخته اند و حديث يكى را به ديگرى نسبت مى دهند ، من نخواستم چنين اشتباهى بكنم ، بنا بر اين ، از احاديث اهل سنّت ، صرف نظر كردم و به احاديث اهل بيت عليهم السلام اكتفا نمودم . ^۷
علاقه و اهتمام وى به روايات امامان عليهم السلام به حدّى بود كه كتاب هاى روايى بسيارى را تدوين كرد ، به طورى كه تعداد آنها را 94 كتاب ذكر كرده اند . ^۸ پاره اى از آن