زيد بن على بن الحسين عليه السلام بود كه در برابر حكومت ظلم و ستم بنى اميه قيام كردند و در زندان يوسف بن عمر ، به شهادت رسيد . در آن هنگام ، خالد به همراه پدرش به قم مهاجرت كردند و در روستايى به نام بَرقه ۱ ساكن شدند و به همين سبب ، به بَرقى معروف گشتند . ۲
بسيارى از بزرگان و رجال شناسان شيعه ، او را مورد اطمينان و ثقه دانسته اند ؛ ۳ امّا از آن رو كه از افراد ضعيف ، روايت نقل مى كرد و به احاديث مرسل ، اعتماد مى نمود ، با مذمّت و طعن قمى ها رو به رو شد . علاوه بر اين ، اتهام به غلو و نقل روايات غلوآميز ، عامل ديگرى بود كه سبب مذمت وى گرديد . ۴ از اين رو ، احمد بن محمّد بن عيسى كه در آن زمان ، رئيس محدّثان قم بود ، او را تبعيد كرد ؛ ولى پس از مدتى ، او را به قم فرا خواند و حتّى در مراسم تشييع جنازه او ، با سر و پاى برهنه شركت كرد تا اهانتى را كه به او روا داشته بود ، جبران كند . ۵
برقى از حدود دويست تن ، روايت نقل مى كند . برخى از آنان عبارت اند از : احمد بن محمّد بن ابى نصر بزنطى ، حسن بن محبوب ، حسن بن على بن فضال . همچنين بزرگانى همچون محمّد بن الحسن الصفّار ، عبداللّه بن جعفر الحميرى ، على بن محمّد ماجيلويه از او روايت شنيده اند . ۶
برقى در حدود صد كتاب نوشته است كه متأسفانه تنها كتاب المحاسن او باقى مانده
1.برقه يا برقه رود ، از روستاهاى قم و از نواحى جبل است (معجم البلدان ، ج ۱ ص ۳۸۹) .
2.رجال النجاشى ، ص ۷۶ ؛ الفهرست ، طوسى ، ص ۶۲ .
3.رجال النجاشى ، ص ۷۶ ؛ الفهرست ، طوسى ، ص ۶۲ ؛ خلاصة الأقوال ، ص ۶۳ ؛ رجال ابن داوود ، ص ۴۳ ؛ رجال ابن غضائرى ، ص ۳۹ .
4.مكتب حديثى قم ، ص ۳۷۶ .
5.خلاصة الأقوال ، ص ۶۳ .
6.معجم رجال الحديث ، ج ۲ ، ص ۳۸ .
