امام حسن عليه السلام نيز در روز ساباط (جنگ معاويه با امام حسن عليه السلام ) به منزل وى پناه برد . ^۱
ثقفى ، ابتدا در كوفه زندگى مى كرد و زيدى مذهب بود ؛ امّا بعدها به مذهب اماميه گرويد و به اصفهان مهاجرت كرد . درباره سبب هجرت او به اصفهان گفته اند كه برخى از دانشمندان كوفه ، كتاب المعرفة او را كه در مناقب اهل بيت و مثالب دشمنان ايشان نگاشته بود ، خلاف تقيّه دانستند و او سوگند ياد كرد كه اين كتاب را در اصفهان ـ كه دورترين شهر از عقايد شيعه است ـ ، منتشر نمايد . ^۲ از اين رو ، وى كوفه را ترك كرد و به قصد نشر و ترويج آراى شيعه ، در اصفهان اقامت گزيد . علماى شيعه ، ثقفى را ستوده اند و او را از راويان ثقه و ممدوح مى دانند ؛ ^۳ امّا برخى از دانشمندان اهل سنّت ، او را به سبب شيعه بودن ، جرح كرده اند و او را غالى در تشيّع خوانده اند . ^۴
مؤلّف اين جامع ، از نويسندگان نامى عصر خود بوده كه بيش از پنجاه كتاب نگاشته ^۵ و از اين ميان ، تنها الغارات ـ كه شرح يورش هاى لشكر معاويه و تجاوزات آنان به قلمرو حكومت امير مؤمنان عليه السلام بعد از جنگ نهروان و تاريخ دوره پايانى خلافت حضرت على عليه السلام است ـ ، ^۶ بر جاى مانده است .
الجامع الكبير فى الفقه ، الجامع الصغير و جامع الفقه و الأحكام ، از آثار فقهى اوست ^۷ كه هر سه ، در زمره كتب جوامع محسوب مى گردد . نجاشى ، كتاب اخير را با سه واسطه (ابن عبدون عن ابن الزبير عن المستملى عن المؤلف الثقفى) ^۸ روايت كرده و دو كتاب