مُغَيرة بن شُعبه

او در سال پنجم هجرى اسلام آورد ، پس از آن كه گروهى از قبيله خويش (ثقيف) را به قتل رسانده بود و فرارى بود .

 وى در آغاز خلافت عمر ، از سوى او ، زمامدار بحرين [1] شد . سپس عمر ، او را به زمامدارى بصره گمارد و [ پس از مدّتى] او را به  خاطر ارتكاب زنا ، از آن جا بركنار ساخت و استاندار كوفه كرد .(!)

 به قول يكى از نكته سنجان : يكى به ديگرى مى گفت : خداوندْ چنان بر تو خشم گيرد كه امير مؤمنانْ عمر بر مغيره گرفت (او را از حكومت بصره كنار نهاد و زمامدار كوفه ساخت)!

 به همين علّت ، امام على عليه السلام او را در همان زمان ، به سنگسار ، تهديد كرد .

 سپس عثمان ، مدّتى او را به زمامدارى كوفه منصوب كرد .

 هنگامى كه براى خلافت با على عليه السلام بيعت شد ، مغيره نيز با ايشان بيعت نمود . به على عليه السلام پيشنهاد داد كه استانداران عثمان را كنار ننهد و طلحه و زبير را به زمامدارى برخى از مناطق ، منصوب كند ؛ امّا امام عليه السلام پيشنهاد وى را نپذيرفت .

 شايان ذكر است كه مغيرة بن شعبه ، در دوران امام عليه السلام ، در سپاه معاويه مشاركت نداشت ؛ امّا با على عليه السلام دشمنى مى كرد .

 هنگامى كه حكومت به دست معاويه افتاد ، به سوى معاويه رفت . معاويه هم او را بر كوفه منصوب كرد . وى بر منبر ، امام على عليه السلام را دشنام مى گفت .

 مُغَيره ، سرانجام ، در سال ۵۰ هجرى مُرد .

 وى ، به زيركى و اشتياق بسيار به ازدواج و طلاق ، معروف بود ، تا جايى كه تاريخ نگاران ، تعداد زنان او را بيش از هفتاد ، سيصد و حتّى هزار زن هم بر شمرده اند .