از امام باقر عليه السلام وارد شده كه فرمود:
هر گاه مطلبى را براى شما نقل نمودم، درباره آن موضوع از قرآن كريم پرسش نماييد... .
خداوند از سه چيز منع نموده است: 1. گفتار نابه جا؛ 2. تباه نمودن سرمايه؛ 3. پرسش بسيار.
از امام سؤال شد : در كجاى قرآن اين نهى ها وارد شده؟ حضرت پاسخ داد:
«لَا خَيْرَ فِى كَثِيرٍ مِّن نَّجْوَلـهُمْ» ؛ ^۱«وَلَا تُؤْتُواْ السُّفَهَآءَ أَمْوَ لَكُمُ الَّتِى جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَـمًا» ؛ ^۲«لَا تَسْـالُواْ عَنْ أَشْيَآءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ» . ^۳
از امام صادق عليه السلام در مورد مردى كه همسرش را طلاق داده و بدون محلّل، حقّ رجوع ندارد، سؤال شد: همسرش با برده اى ازدواج كرده و بعد هم طلاق گرفته. آيا اين، محلّل محسوب مى شود؟ حضرت فرمود:
بلى، به دليل قول خداوند كه مى فرمايد: «حَتَّى تَنكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُو»^۴ . ^۵
در برخى موارد، كلينى براى اثبات آرا و نظريات فقهى خود، به آياتى از قرآن استدلال مى نمايد. از جمله در بيان معناى «كلاله» مى گويد:
كلاله، عبارت از برادران و خواهران هستند، در صورتى كه ميّت، فرزند و يا پدر و مادر نداشته باشد؛ امّا در صورتى كه فرزند و پدر و مادر و يا يكى از آنها در قيد حيات باشد، برادران و خواهران، كلاله محسوب نمى شوند و طبعا سهم الإرث هم نخواهند داشت.
سپس براى اثبات نظريه خود، به اين آيه، استناد مى نمايد: