شرح حکمت 97 و 98 نهج البلاغه ـ ارزش یقین؛ عمل به روایات

^{سَمِعَ ( عليه السلام ) رَجُلًا مِنَ الْحَرُورِيَّةِ يَتَهَجَّدُ وَ يَقْرَأُ فَقَالَ:}

نَوْمٌ عَلَى يَقِينٍ خَيْرٌ مِنْ صَلَاةٍ فِي شَكٍّ .

^{امام علی علیه السلام ـ صداى مردى از حروراء  را شنيد كه نماز شب مى خواند و قرآن تلاوت مى كرد ـ فرمود:}

خوابيدن همراه با يقين، برتر از نمازگزاردن با شك و ترديد است.

_{نهج البلاغه، حکمت ۹۷}

^{امام علی علیه السلام می فرماید:}

اعْقِلُوا الْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ عَقْلَ رِعَايَةٍ لَا عَقْلَ رِوَايَةٍ فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ كَثِيرٌ وَ رُعَاتَهُ قَلِيلٌ .

چون روايتى را شنيديد، آن را بفهميد عمل كنيد، نه بشنويد و نقل كنيد، زيرا راويان علم فراوان، و عمل كنندگان آن اندكند.

_{نهج البلاغه، حکمت ۹۸}