شرح حکمت 100 نهج البلاغه ـ در مقابل مدح و ستایش

^{مَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ فَقَالَ:}

اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لَا يَعْلَمُونَ .

^{آنگاه كه گروهى امام علی علیه السلام  را ستايش كردند فرمود:}

بار خدايا تو مرا از خودم بهتر مى شناسى، و من خود را بيشتر از آنان مى شناسم، خدايا مرا از آنچه اينان مى پندارند، نيكوتر قرار ده، و آنچه را كه نمى دانند بيامرز.

_{نهج البلاغه، حکمت ۱۰۰}