نظر مى رسد عبارت «عدّة من أصحابنا» ، تنها به مشايخ كلينى اشاره دارند ، بدون اين كه اندك اطّلاعاتى درباره شناخت نامه آنان ارائه كرده باشد.
در اين جا بايد اعتراف كنم كه تا كنون پاسخى براى اين مسئله پيدا نكرده ام . از اين رو ، دوست دارم مجال پاسخ به آن را تا زمانى ديگر ، همچنان گشوده نگاه دارم. لازم است گونه اى ديگر از اين قسم احاديث را در اين جا گزارش كنم و آن ، آخرين حديث «كتاب العقل و الجهل» الكافى است كه در آن آمده :
على بن محمّد، عن بعض أصحابه، عن ابن أبى عمير، عن النضر بن سويد، عن حمران و صفوان بن مهران الجمّال قالا : سمعنا أبا عبد اللّه عليه السلام يقول: لا غنى أخصب من العقل، و لا فقر أحطّ من الحمق ، و لا استظهار فى أمر بأكثر من المشورة فيه ؛ ^۱ على بن محمّد ، از برخى از اصحابش ، از ابن ابى عمير ، از نضر بن سويد ، از حمران و صفوان بن مهران جمّال نقل مى كند كه هر دو از امام صادق عليه السلام شنيدند كه فرمود : «توانگرى اى پُربارتر از خِرد ، و تنگ دستى اى پست تر از نابخردى نيست . ر ، يارى جويى اى فزون تر از مشورت نيست» .

ملاحظاتى در «الكافى» و درجه اعتبار توصيفى آن توسّط كلينى

پيروى طبقات مختلف دانشمندان شيعه دوازده امامى پس از دوره كلينى و به طور خاص در دوره صفويه ـ كه دوره احياى تفكّر مذهب شيعه دوازده امامى به شمار مى آيد ـ ، از مجموعه الكافى ، حاكى از بزرگداشت جايگاه الكافى و گردآورنده آن است ؛ چرا كه آنان ، كلينى را در ميان انديشمندان شيعى ، به عنوان «شيخ» و كتاب او الكافى را الگويى كامل در ^۲