والفضل فى هذا أن تستتر بشئ و تضع بين يديك ما تتقى به من المارّ ، فإن لم تفعل فليس به بأس ، لأنّ الذى يصلّى له المصلّى أقرب إليه ممّن يمرّ بين يديه و لكن ذلك أدب الصلاة و توقيرها . ^۱
شيخ طوسى نيز روايت ابن مسكان را به سند خود ، عيناً تا جمله «فقد استترت» آورده است. و اين خود شاهد گويايى است كه جمله «و الفضل فى هذا ...» چنان كه فيض تصريح كرده ^۲ و مرحوم على اكبر غفارى نيز با تعبير ]قال الكلينى: [تصريح كرده ، مربوط به كلينى است نه ادامه روايت. هر چند شيخ حرّ عاملى ، آن را از روايت جدا نكرده و جزء روايت شمرده است. ^۳ ما احتمال مى دهيم جمله «فإن كان بين يديك» نيز جزء روايت نباشد ، هر چند نمى توان آن را جزء سخن كلينى شمرد ؛ زيرا در نقل شيخ نيز با سندى ديگر آمده است .
كلينى در اين فراز تأكيد مى ورزد كه ايجاد مانع و ساتر در برابر عابران، امرى مستحب و همراه با فضيلت است نه اين كه واجب باشد. چون خدايى كه نمازگزار براى او نماز مى گزارد ، از عابران به او نزديك تر است. لكن اين كار ، جزء آداب نماز و جهت احترام و بزرگداشت آن است. و به اين طريق ، تأكيد بر ردّ سخت گيرى هايى مى كند كه برخى مذاهب فقهى عامّه به آن سو رفته اند. تعبير «لأنّ الذى يصلّى له المصلّى أقرب إليه» ، نكته اى است كه در چند روايت ديگر آمده است. ^۴
يك مورد آن، روايت زيبايى است كه خود كلينى پس از عبارت ياد شده آورده و در پايان نيز افزوده است كه كار امام ، امرى تأديبى بوده و نه ترك يك فضيلت.