2. منع از بوييدن نرگس

يكى از مسائل روزه دار ، بوييدن گل و به كار بردن عطر است. برخى روايات ، استفاده از عطر را نه تنها نهى نكرده بلكه «تحفه» روزه دار شمرده است. ^۱ ولى بوييدن گل ، كراهت دارد. برخى روايات ، از بوييدن هر نوع گلى نهى كرده است ، امّا در روايت محمّد بن فيض از حضرت صادق عليه السلام نقل شده كه از بوييدن گل نرگس نهى مى كرد. راوى پرسيد : چرا؟ فرمود :
لأنّه ريحان الأعاجم؛ ^۲
چون گل ايرانيان است .
كسانى چون شيخ مفيد و فيض كاشانى، نهى را از باب پرهيزدادن از تشبّه به مجوسيان كافر دانسته اند ؛ چرا كه آنان يا شاهان آنان ، روزى را در سال داشتند كه به آن مناسبت روزه مى گرفتند و در آن روز ، خيلى گل نرگس مى بوييدند. ائمّه عليهم السلام ، براى مخالفت با رسم آنان ، چنين دستورى دادند و علّت فزونى كراهت در گل نرگس با ديگر گل ها ، همين است . ^۳
امّا كلينى ، به نقل از برخى اصحاب اين نكته را افزوده است كه عجم ها ، وقتى روزه مى گرفتند ، نرگس را مى بوييدند و معتقد بودند جلو گرسنگى را مى گيرد. ^۴ سپس خود مى نويسد :
سألت بعض أصحابنا عن هذا ، فقال: يستحّب ذلك ليطيب بها الفم لتقبيل الحجر؛ ^۵
از برخى از اصحابمان درباره اين عمل پرسيدم ، گفت: اين كار مستحب است تا با آن، دهان براى بوسيدن حجر الاسود ، خوش بو شود .