3. تنها خوابيدن

كلينى در پايان كتاب «الزىّ و التجمّل» ، بابى را با اين عنوان گشوده است : «كراهت تنها خوابيدن انسان و كارهايى كه به خاطر ترسناكى نهى شده است» .
بيشتر روايات ده گانه اين باب ، از تنها خوابيدن نهى كرده است و نيز از كارهايى مانند ادرار كردن ايستاده يا در آب و آشاميدن ايستاده. در روايت پايانى ، آمده است: در سه چيز اين نگرانى هست كه مايه ديوانگى شود: غايط كردن ميان قبرها، راه رفتن با يك كفش و اين كه انسان ، تنها بخوابد .
كلينى افزوده است :
و هذه الأشياء انّما كرهت لهذه العلّة و ليست بحرام؛ ^۱
اين امور ، به خاطر همين علّت ، مكروه شده اند و حرام نيستند.

ه . شرح ادبى فقهى

كلينى ، در دو جا به توضيح ادبىِ عناوينى مى پردازد كه در فقه به كار مى رود. يكى در بحث زكات كه اسامى شتران به تناسب سنّ آنها و علّت نام گذارى را توضيح مى دهد و ديگرى در بحث ديات كه با عنوان تفسير «جراحات و شجاع» ، به شرح كوتاه اقسام آن مى پردازد .

1. نام و سنّ شتران

كلينى مى نويسد:
شتر از روز زاده شدن از مادر تا پايان سال ، «حُوار» ناميده مى شود .
وقتى وارد دو سالگى شد ، «ابن مخاض» نام دارد ؛ چون مادرش دوباره باردار شده است .
وقتى داخل سال سوم شد ، «ابن لبون» ناميده مى شود ؛ چون مادرش ديگر وضع