امام مهدی علیه السلام
ـ في زِيارَةِ النّاحِيَةِ ـ: السَّلامُ عَلَيكَ، سَلامَ العارِفِ بِحُرمَتِكَ... سَلامَ مَن قَلبُهُ بِمُصابِكَ مَقروحٌ، و دَمعُهُ عِندَ ذِكرِكَ مَسفوحٌ، سَلامَ المَفجوعِ المَحزونِ، الوالِهِ المُستَكينِ.
ـ از زيارت ناحيه ـ: سلام بر تو، سلام كسى كه از مقام تو آگاه است ... و سلام كسى كه دلش از مصيبت تو، زخمى است و اشكش هنگام ياد تو، جارى است و سلام فاجعه ديده اندوهناك و سرگردانِ مسكين!
المزار الكبير : ص500 ح 9
امام علی علیه السلام می فرماید:
إِنَّ دُنْيَاكُمْ عِنْدِي لَأَهْوَنُ مِنْ وَرَقَةٍ فِي فَمِ جَرَادَةٍ تَقْضَمُهَا.
همانا اين دنياى آلوده شما نزد من از برگ جويده شده ملخ پست تر است
نهج البلاغه، خطبه ۲۲۴
...
