بهره‌گيري‌هاي تاريخي مغنيه مي‌توان به گزارش گزيده‌هايي از جريان فدک ۱ ، ماجراهاي عثمان ۲ ، جنگ جمل ۳ ، صفين و ماجراي حکميت ۴ ، خوارج ۵ و ... اشاره کرد.
6. بررسي شبهات و عبارات تسأل و الجواب
شارح در مواقعي که شبهاتي در باره سخن امام و يا در لابه لاي بحث خود پيش مي‌آيد، با عبارت «تسأل» آغاز مي‌کند و در ادامه با اين لفظ «الجواب» و عباراتي مشابه مي‌کوشد، شبهه وارد شده را با استناد به آيات و روايات و ديگر دلايل عقلي و نقلي پاسخ گويد. البته اين شبهات مي‌تواند در تمامي زمينه‌ها باشد؛ چه کلامي، چه تاريخي، و ... به عنوان نمونه:
و تسأل: ان بعض الناس يثنون علي معاوية فما هو السر؟
الجواب: جاء في تاريخ الخلفاء للسيوطي عن الإمام أحمد بن حنبل: انه سأل أباه عن علي و معاوية فقال ... . ۶
و يا اين شبهه:
و تسأل: و كيف تكون الخلافة حقاً خاصاً بعلي؟
الجواب: قال الشيعة: ان النبي صلي الله عليه و آله و سلم نص علي علي بالخلافة، و قال السنة: بل تركها شوري بين المسلمين... ۷
و يا در برخي موارد، بدون اين که از اين اسلوب پيروي کند. مي‌نويسد:
و ملخص هذه الشبهة ۸
يا عباراتي از اين قبيل.
7. استفاده از مطالب ديگران
شارح به چند شکل از اين مؤلفه بهره برده که عبارت‌اند از:
الف. بهره‌گيري از شروح پيشين
اگر جايي يکي از شارحان يا صاحب‌نظران در مورد کلام يا موضعي از کلام امام بحثي ارائه داده باشند که به نظر شارح نسبت به آن کافي باشد و يا هم جهت با نظر خودش است، به آن اکتفا کرده، و يا حداکثر تکمله و مستدرکي به آن اضافه مي‌نمايد.
1.همان، ج ۳، ص ۲۱۹ ـ ۲۲۱، ج ۴، ص ۱۶.
2.همان، ج۱، ۹۲.
3.همان، ج ۱، ص۹۶ ـ ۹۷.
4.همان، ج ۱، ص۲۳۲ ـ ۲۳۳، ج ۱، ص۲۳۵ ـ ۲۳۶، ج ۲، ص ۲۲۲ ـ ۲۲۳، ج ۲، ص۲۴۴ ـ ۲۵۰.
5.همان، ج ۲، ص ۲۴۴ ـ ۲۵۰.
6.همان، ج۳ ص ۴۲۷.
7.همان، ج ۲ ص ۵۲۳.
8.همان، ج ۱، ص۳۸۷.
