بحراني ^۱ ديدگاه خود را مبني بر حجيت ظواهر کتاب خاطرنشان نموده و دلايلي از کتاب و سنت و اجماع و عقل را در اثبات آن برشمرده است. ^۲ سپس يک يک دلايل اخباريان را متذکر شده و آنها را پاسخ داده است. ^۳ آغاز کلام او را بنگريد:
و کيف کان فالقول الفصل و المذهب الجزل في هذه المسأله هو ما أطبق عليه المجتهدون ـ رضوان الله عليهم ـ ، فإنه هو الحق الذي لا شک فيه و لا غبار يعتريه و هو الذي دلت عليه الادلة القاطعة و البراهين الساطعة من الکتاب و السنة و الاجماع و دليل العقل. ^۴
وي سيره محدثان را در آغاز نمودن کتاب‌هايشان با آيات قرآني از ديگر دلايل حجيت ظواهر کتاب از منظر عالمان ديني بر شمرده است:
شيخ صدوق در الفقيه در باب المياه و باب القنوت و باب الجماعة و باب صلاة الليل و ديگر ابواب به تعدادي از آيات قرآن استدلال نموده، درحالي که روايتي را در تفسيرشان نقل نکرده است و در اول کتاب ااکمال کلام صريحي در اين زمينه دارد. ^۵
از جمله رواياتي که او در اثبات مطلب از آنها بهره گرفته، روايات عرضه احاديث بر قرآن ^۶ و نيز اخبار ثقلين است ^۷ وي با اشاره به اخبار ثقلين و استفاضه و بلکه تواتر آن نزد فريقين مي‌‌گويد:
آنچه از اين احاديث به ذهن نزديک است، اين است که پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم قرآن را مانند اهل بيت عليهم السلام به عنوان حجت و خليفه قرار داده است و معناي جدايي‌ناپذيري آن دو [که در برخي اخبار به آن اشاره شده] يا در وجود است؛ همان‌گونه که ادله بر وجوب وجود حجت قبل و بعد و همراه خلق، دلالت دارند و اين که هر يک از آن‌ دو به پيروي از ديگري امر کرده و آن را تصديق نموده و شاهد صدق آن است و يا اين که مراد از آن، عدم حصول جدايي و اختلاف ميان آنهاست. اما اين که جدايي‌ناپذيري آن دو را به وجوب رجوع در معاني قرآن به عترت، تفسير نماييم، تکلفي آشکار است. بلکه بايد گفت مراد از جدايي‌ناپذيري،