10. اخبار بسياري از ائمه اطهار عليه السلام در اين خصوص است که آن بزرگواران با مردم به اندازه عقولشان و به ميزان درک و فهمشان سخن مي‌‌گفتند و آنان را به کم يا زياد پاسخ مي‌‌گفتند. با اين وجود، چگونه مي‌‌توان ادعاي قطعي الصدور بودن آنها را نمود.
در پايان، اظهار مي‌‌کند که دلايل مذکور نسبت به بطلان قطعي الصدور بودن روايات اقامه شد، اما قطعي الدلالة بودن آنها سخافتش بر کسي پوشيده نيست، ^۱ وي در پايان، دلايل اخباريان را که قايل به قطعيت اخبارند، ذکر نموده و آنها را مورد مناقشه قرار داده است. ^۲

منشأ اختلاف اخبار

اخباريان منشأ اختلاف در اخبار اماميه را ناشي از تقيه مي‌‌دانند، نه وضع اخبار از سوي دروغ پردازان ^۳ ؛ چرا که اگر خبري هم به واقع وضع شده باشد، ائمه شيعه عليه السلام پيروانشان را به عرض آن با کتاب و سنت فرا خوانده‌اند. ^۴ اصحاب نيز از گزينش چنين احاديثي بر حذر بودند و بعضاً کتب حديثي خود را به عرض امامان عليهم السلام رسانده و از اين طريق از صحت آنها اطمينان حاصل مي‌‌نمودند. ^۵ به نظر آنها اگر حديثي هم در کتب اربعه يافت شود که در آن ريب و شکي باشد؛ بدون اين که بدان عمل شود و يا تکذيب گردد، بنا بر احتياط، در مقابل آن سکوت مي‌‌شود و البته به ندرت چنين اخباري يافت مي‌‌شوند. ^۶
هر چند شبر اصل وجود کذب در ميان احاديث اماميه را پذيرفته است ^۷ ، اما به مانند اخباريان ريشه عمده اختلاف در اخبار را نه وقوع کذب، بلکه وجود تقيه مي‌‌داند؛ زيرا اصحاب حديث از اخبار کذب دوري جسته و از اشخاص کاذب اجتناب مي‌‌نمودند و جز احاديثي را که نسبت به صحت آنها وثوق و به آنها اعتماد داشتند، نقل نمي‌‌نمودند ^۸ وي پس از ارائه گزارشي از اخبار وارد شده از ائمه عليهم السلام در زمينه وقوع کذب در ميان روايات، مي‌‌نويسد:
آنچه که بي هيچ ترديدي از اين اخبار استفاده مي‌‌شود، اين است که ورود روايات برساخته به حوزه روايات، در زمينه اصول عقايد و تجسيم و تشبيه و تفويض و کفر و زندقه بوده است ^۹ ؛ چنآن که در