از متقدّمان، نجاشي او را ثقه دانسته است. ¹ از متأخران نيز علامه مجلسي وي را توثيق کرده است. ² علامه مامقاني نيز از معاصران، پس از ذکر اقوال وي را با عبارت «ثقة ثقة» ³ ـ که تأکيد در وثاقت را مي‌رساند ـ او را توثيق و از نظر حفظ و ضبط تأييد کرده است. آية الله خويي نيز او را توثيق کرده است و طرق شيخ صدوق به وي را مردّد بين صحيح و ضعيف دانسته است. همچنين، طريق شيخ به کتاب‌هايش را ضعيف دانسته است. ⁴ وي 107 روايت از امام سجاد عليه السلام و امام باقر عليه السلام روايت کرده است. ⁵ ائمه طاهرين عليهم السلام او را ستوده‌اند. روايات ذيل بر اين امر گواه است:
الف. علي بن أبي حمزه، فرزند ايشان، از أبوبصير چنين نقل مي‌کند:
زماني که ابوحمزه مريض بود، خدمت امام جعفر صادق عليه السلام شرفياب شدم. حضرت حال ايشان را جويا شدند. من بيماري او را به اطلاع رساندم. ايشان فرمودند: «هر گاه به نزد وي بازگشتي، سلام مرا به او برسان و او را نسبت به پايان عمرش مطّلع ساز». ⁶ گفتم: فدايتان گردم! او مايه آرامش ما و از شيعيان شماست. فرمودند: «راست گفتي، امّا آنچه نزد ماست براي شما بهتر است». ⁷ پرسيدم: آيا شيعه شما با شما خواهد بود؟ فرمودند: «اگر از خدا بترسد و مراقب دستورات پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم باشد و از گناهان خودداري کند، در درجه ماست». ⁸
ب. راوندي در خرايج، به نقل از داود رقّي و به نقل از خودش درحديث وفد اهل خراسان، نقل مي‌کند:
داود رقّي وارد کوفه شد، شخصي را ديد که جماعتي دور او حلقه زده‌اند. سپس به طرف آنان حرکت کرد و فهميد آنان شيعه‌اند. فقهايي هستند که سخنان اهل بيت عليهم السلام را گوش فرا مي‌دهند. پس از يکي از آنان پرسيد که: شيخ شما کيست؟ گفت: ابوحمزه ثمالي است. ⁹
ج. در روايتي از خود او اين گونه وارد شده است:
روزي درمسجد کوفه در کنار ستون هفتم نشسته بودم. ناگاه مردي از در«کِنده» وارد شد. ديدم او از همه نيکو روي‌تر وخوش‌بوتر و لباسش پاکيزه‌تراست. عمامه‌اي