ابوحمزه در زمان خود، همانند سلمان در زمان خود است. علامه شوشتري در قاموس الرجال با سندي از امام رضا عليه السلام چنين نقل کرده ‌است :
ابوحمزه در زمان خودش همانند سلمان ¹ در زمان خود است زيرا او به چهار تن ² از ما ائمه خدمت کرد؛ يعني: علي بن حسين عليهما السلام، محمد بن علي عليه السلام، جعفر بن محمد عليه السلام و زماني اندک از دوران امام موسي کاظم عليه السلام را خدمت کردند. و در ادامه حديث نيز يونس بن عبدالرحمن نيز سلمان زمان خود خوانده شده است. ³
روايت ذيل گوياي معنويت اوست:
در روايتي نقل شده است:
ابوحمزه دختر کوچکي ⁴ داست که بر اثر زمين خوردگي دستش شکست. آن را به شکسته‌بند نشان دادم، گفت: استخوانش شکسته، بايد او را جبيره کرد. وي به حال دخترش رقّت کرد و گريست و او را دعا کرد. زماني که شکسته‌بند خواست که دست وي را ببندد، ديد که آثاري از شکستگي ندارد. به دست ديگرش نظر کرد، ديد که آن هم عيبي ندارد و گفت که اين دختر عيبي ندارد. ⁵
سوم. ابوحمزه ازمخضرمين بوده است. مخضرمين کساني بودند که مدّتي قبل از ظهور و شکل‌گيري فرق اسلامي زندگي مي‌کردند. آنان زماني قبل از بروز مدرسه رأي و اجتهاد مي‌زيستند. اختلافات مخضرمين بيشتر در اصول و عقايد بوده است. با اين وجود، ابوحمزه احکام مذهب اهل بيت عليهم السلام را خوب مي‌دانست و موارد اتّفاق مذاهب جديد را مي‌دانست و به اين طريق، آنچه را که خلاف بود، توجيه مي‌کرد و از آرا و اجتهادات آن عقايد مصون بود. پس احتياج چنداني به سؤال کردن از ائمه عليهم السلام و اعتراض به فروع نداشت. به همين خاطر، در چنين مواردي از آنان سؤال نمي‌پرسيد؛ به عنوان مثال:
محمّد بن حسن، ازجعفر بن بشير و او از حسين بن ابي حمزه، و او از پدرش چنين نقل مي‌کند: به خدا قسم! من بر پشت شتر عازم بقيع بودم که شخصي آمد و گفت: مرا درياب! سپس با وي نزد امام صادق عليه السلام رفتيم. امام عليه السلام فرمود: اي اباحمزه! هنگامي که من تو را مي‌بينم، احساس آرامش مي‌کنم. سپس ادامه داد: اقوامي گمان مي‌کنند اميرالمؤمنين عليه السلام امام نيستند و تا آنجا پيش رفته‌اند که ايشان را به سبب