وي فقيهي از فقهاي اماميه بود. عازم خراسان شده و در ري فقه و علم اصول را آموخت. او با قطب الدين راوندي ديدار كرد و همه كتاب هاي او و مروياتش را روايت كرد. ۱
16 . حسن بن حسين بن حاجب حلبي، ابو علي حلبي (ق6)
او دانشوري پارسا و فاضلي جليل القدر و قاري بوده است. ابو المكارم حمزة بن زهره از وي روايت كرده است. ۲
17. حسن بن طارق بن الحسن بن عوف، ابو علي الحلبي (ق6)
ابوالمكارم سيد بن زهره از وي و او از ابوالرضا فضل الله حسني راوندي روايت كرده است. ۳ در بغية الطلب او را تاجر، شاعر و اديب معروف به ابن وحش معرّفي كرده است. ۴
18. علي بن زهره حسيني علوي حلبي، علاء الدين ابوالحسن (ق6)
در ميان كتاب هاي تراجم و رجال، تنها صاحب رياض او را معرّفي كرده و چنين گفته است:
علي بن زهره، پدر سيد بن زهره، از علماي جليل در حلب بوده كه از پدرش زهره روايت مي كند و فرزندش سيد بن زهره از وي روايت مي كند؛ چنان كه از خط بعضي از فضلا ديدم كه از خط شيخ سديدالدين، پدر علامه حلّي نقل كرده و محمد بن جعفر مشهدي در المزار الكبير ۵ نيز به آن تصريح نموده است.
كفعمي نيز در اواخر كتاب فرج الكرب و فرح القلب گفته كه سيدِ عالم علي بن زهره حسيني در موضوع تغاير ۶ کتابي تأليف كرده كه آن را اِدآب الفضل نام نهاده است. ۷
19. سيد ابو المكارم حمزه بن علي بن زهره حلبي (م585)
وي يكي از بزرگان شيعه و از مشهورترين عالمان خاندان بني زهره در حلب است که در ماه رمضان سال 511ق، در شهر حلب ديده به جهان گشود. ۸ نسب شريفش با نُه واسطه به امام صادق عليه السلام مي رسد. ۹
1.بغية الطلب، ج۷، ص۳۳۷۷. ر.ک : مجله تراثنا، مؤسسه آل البيت عليهم السلام، ج ۳۹، ص ۲۶۱.
2.امل الآمل، ج ۲، ص ۶۴؛ اعيان الشيعة، ج۵، ص۴۹؛ رياض العلماء، ج ۱، ص ۲۰۸.
3.مستدرک الوسائل، ج۱۷، ص۲۹۰، ح ۲۱۳۷۸؛ الاربعون حديثاً، شهيد اوّل، ص ۱۸؛ اعيان الشيعة، ج ۵، ص ۱۲۵.
4.بغية الطلب، ج ۵، ص ۲۴۰۵.
5.ر.ک : المزار الكبير، ص۱۴۰ و۱۴۶ و۱۴۹؛ بحارالأنوار، ج۴۰، ص۱۹۹ و ج۵۷، ص۲۲۳ و ج۹۷، ص۴۴۸.
6.«تغاير» در اصطلاح علم بديع، يعني آن که متكلم بعد از ذمّ چيزي، آن را مدح كند بعد از مدح چيزي آن را بدگويي نمايد كه به آن «تلطيف» هم مي گويند(ر.ک : رياض العلماء، ج۴، ص۱۳۲).
7.رياض العلماء، ج۴، ص۱۳۲.
8.هدية العارفين، ج ۱، ص۳۳۶.
9.صاحب روضات الجنّات نوشته كه نسب ابن زهره با دوازده و اسطه به امام صادق عليه السلاممي رسد (روضات الجنات، ج ۲، ص ۳۷۴)، اما سيد محسن امين در اعيان الشيعة، نوشته روي سنگ قبر و ي را گزارش كرده كه نشان دهنده نُه و اسطه است: «... حمزة بن علي بن زهرة بن علي بن محمد بن محمد بن احمد بن محمد بن الحسين بن اسحاق بن جعفر الصادق صلوات الله عليه و علي آبائه و ابنائه الأئمة الطاهرين (اعيان الشيعة، ج ۶، ص ۲۴۹).
