کلینی با شناخت عصر خود و موقعیت حساس زمانی و درک اینکه تشیع اگر از این مرحله به سلامت بگذرد برای همیشه از انحراف و التقاط رهایی یافته است،برای تکمیل هدف و رسالت خویش به قم شهر محدثان و شاگردان اهل بیت علیه السلام مهاجرت کرد . در این زمان در قم راویان و محدثان در هر مسجد و حسینه ای به نقل حدیث می پرداختند و بسیاری از اینان در شمار آخرین محدثانی بودند که بدون واسطه از زبان ائمه علیه السلام حدیث شنیده بودند . وجود این فرزانگان موجب شد که عاشقان کلام موجب شد که عاشقان کلام اهل بیت علیه السلام به این شهر مهاجرت کنند و کلینی یکی از این افراد بود .
او با استفاده از محضر استادان بزرگی جون احمد بن محمد بن عیسی اشعری ، احمد بن جعفر بن عیسی اشعری ، احمد بن جعفر حمیری (مؤ لف کتاب قرب الاسناد) و فرزند او محمد بن عبدالله حمیری به فراگیری حدیث پرداخت . استادان . محدثانی که کلینی در تشکل شخصیت او در نقش داشتند اما در این میان به رادمردی برمی خوریم که کلینی را با او و او را با کلینی می شناسیم کسی که نامش در یک سوم با کافی سلسله سندهای روایات کافی است . شخصیتی که نامش با کافی جاودانه شد . محدثی که در اسناد بیش از هفت هزار و یکصدوچهل روایت کافی (۷۱۴۰) چون ستاره می درخشد او علی بن ابراهیم قمی است که کتاب تفسیر او پایه تفسیرهای تشیع گردید .
و شاید اگر کلینی پروانه وار به گرد شمع گردید . و شاید اگر کلینی پروانه وار به گرد شمع وجود او نمی‌چرخد و او را لحظه ای چه در حال بیماری و چه در حال بیماری و چه سلامت در خانه و مدرسه رها می کرد و از او غافل می ماند ، روایات و احادیثی که سلسله سندش به او ختم می شود چون دیگر آثار او برای همیشه از میان می رفت . اما کلینی این اقیانوس حدیث را رها نساخت . او که تشنه کلام اهل بیت علیه السلام بود جرعه جرعه نوشید و به این نوشیدن اکتفا نکرد بلکه دریایی از این کوثر عشق را برای شیعیان پس از خود به یادگار نهاد .
