محبت و یاری اهل بیت علیهم السلام

^{وَعَنْهُ، عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ‏ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ، قَالَ :}

^{قُلْتُ لاِءَبِي الْحَسَنِ  عليه ‏السلام : إِنَّ عِنْدَنَا قَوْماً لَهُمْ مَحَبَّةٌ وَلَيْسَتْ لَهُمْ تِلْكَ الْعَزِيمَةُ  ، يَقُولُونَ بِهذَا الْقَوْلِ ، فَقَالَ عليه ‏السلام :}

«لَيْسَ أُولئِكَ مِمَّنْ عَاتَبَ اللّه‏ُ تَعَالى ، إِنَّمَا قَالَ اللّه‏ُ :  «فَاعْتَبِرُوا يَـآأُولِى الاْءَبْصَـرِ»  » .

^{حسن بن جَهم گفت: به خدمت حضرت امام رضا عليه السلام عرض كردم: در نزد ما گروهى هستند كه ايشان را دوستى با شما هست، وليكن اين رأى و اعتقاد و عزيمت نيست و اين قول را مى گويند. آن حضرت فرمود كه:}

«اين گروه نيستند از آنها كه خدا ايشان را عقاب فرموده است. خدا مى فرمايد كه: «فَاعْتَبِرُواْ يَـأُوْلِى الْأَبْصَـرِ» » [(حشر، ۲) ، يعنى: پس پند و عبرت گيريد اى صاحبان بينايى ها و ديدها.]

_{الکافی: ج۱، ص۲۶، ح۵}