عضو هیأت علمی دانشگاه قرآن و حدیث گفت: باید مواجهه علمی و ضابطه مند با روایات طبی داشته باشیم و روند پژوهشی خود را از طریق جمع آوری روایات، دسته بندی، بررسی استناد، تحلیل محتوا و نهایتاً آزمایش و نتیجه گیری انجام دهیم.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رساحجت الاسلام سید کاظم طباطباییدر روز پایانی همایش نظام سلامت در اسلام که در سالن امام علی(ع) دانشگاه علوم پزشکی قم برگزار شد با اشاره به جایگاهروایات طبیدر دایرة المعارف حدیثی شیعه عنوان کرد: بنده اجمالاً با عنوان طب اسلامی مخالفم و روایات طبی در میان احادیث ما بسیار کم است.
وی افزود: موضوعی که در سالهای اخیر رواج پیدا کرده و عده ای آن را با عنوان طب اسلامی بیان می کنند سابقه ای در اسلام ندارد و اینکه بگوییم اسلام به دنبال ایجاد یک نظام پزشکی بوده است پذیرفتنی نیست.
عضو هیأت علمی دانشگاه قرآن و حدیث تصریح کرد: در بحث بررسی روایات مرتبط با طب باید با دقت عمل کرد و در ابتدا استناد روایات سنجیده شده و جایگاه سندی آن مورد بررسی قرار گیرد.
حجت الاسلام طباطبایی با اشاره به اینکه حدود ۶ هزار سند غیر تکراری درباره طب وجود دارد عنوان کرد: از این تعداد حدیث که ادعای متن پزشکی دارند تنها ۱۵ درصد آنها یعنی کمتر از هزار حدیث دارای سند است و باقی آنها بدون سند هستند.
وی اضافه کرد: از این تعداد حدود ۵ درصد آنها دارای سند صحیح و معتبر هستند که عمده آنها درباره خواص خوراکی ها بحث کرده اند که خیلی مرتبط با بحث تشخیص و درمان بیماری ها نیست.
استاد حوزه و دانشگاه تأکید کرد: باید درباره این موضوع، گستره روایات را مورد بررسی قرار داد که با توجه به این مسأله برخی از روایات باید و نباید های پزشکی هستند و منبع فقهی محسوب می شوند.
وی ادامه داد: برخی دیگر از این احادیث مربوط به آداب طبابت و برخی مرتبط با پیشگیری از بیماری ها و برخی مربوط به بهداشت فردی و تعدادی از روایات درباره خواص خوراکی ها به بحث پرداخته اند و گروه آخر روایات که کمتر از یک درصد روایات مستند را شامل می شوند به بحث درمان بیماری ها پرداخته اند.
حجت الاسلام طباطبایی ابراز کرد: باید مواجهه علمی و ضابطه مند با روایات طبی داشته باشیم و روند پژوهشی خود را از طریق جمع آوری روایات، دسته بندی، بررسی استناد، تحلیل محتوا و نهایتاً آزمایش و نتیجه گیری انجام دهیم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: مجموعه معارف ارزشمندی در اختیار ما قرار گرفته است که متأسفانه قدر آن را نمی دانیم و از روی تنبلی با افراط و تفریط با آنها برخورد می کنیم و امیدواریم خداوند توفیق دهد تا بتوانیم از این معارف بهترین بهره ممکن را ببریم./