[ ج . عفّت ]

و امّا «عفّت» ، يعنى اجتناب نمودن از خوردن چيزهاى حرام و ارتكابِ فسوقى كه شهوت ، باعث آنها مى شود ؛ مثل زِنا و غير آن .
پس روايت كرده است محمّد بن يعقوب كلينى رحمه الله كه مردى به حضرت امام محمّد باقر عليه السلام گفت كه : من ، مردى ضعيفم و عبادت و بندگى ، چنانچه بايد ، از من سر نمى زند و روزه كم مى گيرم ؛ امّا اميد دارم كه آنچه مى خورم ، حلال باشد و چيز حرامى نخورم . حضرت فرمود كه : كدام سعى و جهد در اعمال خير ، بهتر است از محافظت شكم و فَرْج از محرّمات؟! ^۱
و از حضرت امام جعفر صادق ـ صلوات اللّه عليه ـ روايت كرده كه فرمود كه : رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده كه : بيشترْ چيزى كه امّت مرا به جهنّم مى برد ، اين دو اَجْوَف (يعنى ميان تهى) است كه شكم و فَرْج باشد . ^۲
و همچنين از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت كرده كه : سه چيز است كه بر امّت خود مى ترسم از آنها كه بعد از من ، ارتكاب نمايند : گم راهى ، بعد از آن كه راه حق را دانسته باشند ؛ و فتنه هايى كه موجب ضلالت مى شود ، مثل افتنان به نفس و مال و فرزند و جاه و اعتبار و ساير فِتَن ؛ و شهوت و خواهشى كه شكم و فَرْج ، باعث آنها مى شود . ^۳
و از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام روايت كرده كه : هيچ عبادتى پيش ِ خداى تعالى ، بهتر نيست از عفّت و محافظت بطن و فَرْج . ^۴
و به اين مضمون ، چند حديث وارد شده .