۶ محرم

سیدرضى در سال ۳۵۹ ق دیده به جهان گشود. سیدرضى از بزرگان شیعه و داراى مقام و منزلت در دولت بنى عباس و دولت آل بویه بود و برادرش، سید مرتضى، از بزرگان علما و فقهاى شیعه در قرن پنجم هجرى قمرى و صاحب تألیفات فقهى و اصولى است.
سیدرضى از همان اوایل كودكى با اشتیاق فراوان به محضر درسِ شیخ مفید حاضر شد و به همراه برادر، مراتب ترقى و كمال را پیمود.
از بزرگ ترین صاحبان فصاحت و بلاغت بود به طوری که در نه سالگى چنان مهارتى در شعر از خود نشان داد كه باعث شگفتى همگان گردید.
وى در سی سالگى، كل قرآن را در مدت كوتاهى حفظ نمود. در كنار فعالیت هاى سیاسى، به تدریس و تالیف همت گماشت و شاگردانى فاضل و آثارى ماندگار از خود به جاى گذاشته است. شیخ طوسى، مهیار دیلمى، ابوالحسن هاشمى و... از شاگردان سیدرضى و معانى القرآن، تَلخیصُ البَیان عن مجازاتِ القرآن از جمله تالیفات اوست.
شریف رضى در اقدامى بى نظیر، خطابه ها، نامه ها و مواعظ امام على(ع) را گرد آورد و كتابى با نام «نهج البلاغه» به جامعه ى بشرى اهدا نمود.
او اولین كسى است كه مكانى براى تحصیل طلاب علوم دینى تهیه كرد و آن را دارالعلم نامید.
سیدرضى از جمله علماى جامع شیعه است كه در زمینه هاى مختلف علمى و اسلامى، مجتهد مسلّم و صاحب نظر بود و در شعر و ادبیات عربى، هماورد نداشت.
سرانجام، سیدرضى این عالم شهیر اسلامى در محرم سال ۴۰۶ قمرى در ۴۷ سالگى جان به جان آفرین تسلیم كرد.