آیت اللّه حاج شیخ عبدالكریم حائری یزدی در سال ۱۲۷۶ ق در میبد یزد چشم به دنیا گشود. مقدمات و سطوح را نزد علمای آن روز یزد فراگرفت و سپس راهی عتبات مقدسه شد.
در نجف در محضر اساتید بزرگی چون: میرزای شیرازی، شیخ فضل اللّه نوری، میرزا ابراهیم محلاّتی و آخوند خراسانی حضور یافت و علوم اسلامی را فرا گرفت و به درجه ی بالایی در علم دست یافت.
سال ۱۳۳۲ ق بنا به دعوتی، به اراك مهاجرت و حوزه ای در آن جا تاسیس نمود. سپس طی سفری به قم، بحث از ماندن ایشان و تاسیس حوزه ی علمیه به میان آمد و با اصرار علما، در سال ۱۳۴۰ ق، هجرت به قم را تقبل نمود.
ایشان در آن دورانِ سیاهِ خفقان، با خون دل این حوزه را حفظ كرد. آثار بابركت اقامت آیت اللّه حائری در شهر مقدس قم عبارتند از: تاسیس حوزه ی علمیه و شروع درس های علمی با ۶۰۰ نفر از فضلا و طلاب، بنای دارالاطعام، تاسیس مریض خانه، ساختن قبرستان نو، تعمیر مدرسه ی دارالشفاء و فیضیه و ساختن بیمارستان فاطمی در قم.
از ایشان تالیفات و آثار ارزشمندی به جای مانده است كه برخی از آنها عبارتند از: دُرَرُالفوائد، الرضا، الصلوة، المواریث، النكاح.
شاگردان ارزنده ایشان از ۸۰ تن متجاوزند و حضرات آیات عظام: ملاعلی همدانی، سید شهاب الدین نجفی مرعشی، سید محمدرضا گلپایگانی، سیدمحمدتقی خوانساری، سیدمحمد حجت كوه كمره ای، سیدصدرالدین صدر، محمدعلی اراكی و حضرت امام خمینی از آن جمله اند.
آیت اللّه شیخ عبدالكریم حائری یزدی سرانجام در شب دهم بهمن ۱۳۱۵ ش در ۸۰ سالگی دار فانی را وداع گفت و در جوار حضرت معصومه به خاك سپرده شد.