تصریح، تبیین و شرح کوتاه درون متنی در ترجمۀ فیض‌الاسلام از نهج‌البلاغه

نشریه : پژوهشنامه نهج البلاغه

نویسنده : پديدآورنده : صادق سیاحی
پديدآورنده : محمود آبدانان مهدیزاده
پديدآورنده : معصومه تراوش

چکیده :

ترجمه و تفهیم نهج­البلاغه به عنوان مهم­ترین متن دینی بعد از قرآن از اهمیت بالایی برخوردار است و مترجمان زیادی تاکنون به ترجمۀ آن پرداخته­اند که هر کدام شیوۀ خاص خود را داشته­اند. بررسی و کشف ویژگی­های خاص هر ترجمه می­تواند افق و روزنه­ای جدید را برای ترجمه­های مترجمان بعدی بگشاید. از میان مترجمان طراز اول نهج­البلاغه، می­توان به فیض­الاسلام اشاره کرد. ایشان افزوده­هایی در ترجمه خود به جهت فهم بیشتر مخاطب اعمال کرده است و عنوان ترجمه و شرح بر اثر خود گذاشته است. پژوهش حاضر درصدد است در کار ایشان کاوش و تأمل کند و بکوشد که میزان صحت و درستی ادعای مترجم در مورد این افزوده­ها را آشکار سازد. با بررسی و ارزیابی ترجمۀ وی، مشخص گردید که ویژگی­های شرح، آن طور که باید و شاید بر اثر ایشان صدق نمی­کند و می­توان افزوده­های فیض‌الاسلام را در سه اصل تصریح، تبیین و شرح کوتاه درون­متنی تقسیم­بندی کرد.