قرآن آموز

قرآن، بلند مرتبه است و به هر چه به آن مربوط باشد، مقام و رتبه می دهد. این سفره الهی، گسترده است و هر که بر این خوان بنشیند، از مقام و ثواب بهره می برد، چه آموزگار قرآن و چه دانش آموز آن.

در روایات، به فراگیری قرآن و بهره گیری از این ضیافت الهی، تشویق فراوانی شده است. پیامبر(ص) به ابو ذر فرمود: «صبحگاهان در پی آموختن آیه ای از کتاب خدا بروی، برایت بهتر از آن است که صد رکعت نماز بخوانی».[۱]جالب است که طبق فرموده امام صادق(ع) کسی که به سختی قرآن را بیاموزد، دو اجر و پاداش دارد.[۲]

البتّه به آموختن قرآن در خردسالی و نیز جوانی، سفارش فراوانی شده است که «هر کس قرآن را در نوجوانی یاد بگیرد، خداوند، آن را با گوشت و خون او در می آمیزد».[۳]

همچنین تأکید شده که آموختن قرآن از روی اخلاص باشد، نه وسیله ای برای ارتزاق و فخرفروشی که «هر کس قرآن را برای رضای خدا و به قصد شناخت دین بیاموزد، به اندازه تمام ثوابی که به فرشتگان و پیامبران و رسولان داده می شود، به او ثواب داده می شود».[۴]

از سفارش و توجه فراوان پیامبر(ص) و اوصیای او در باره آموختن و آموزش قرآن، اهمّیت و منزلت قرآن آموزان روشن می شود، چنان که پیامبر(ص) به امام علی(ع) می فرماید: «ای علی! قرآن را بیاموز و آن را به مردم، آموزش ده، که اگر بمیری، فرشتگان به زیارت قبر تو می آیند، چنان که مردم به زیارت خانه خدا می روند».[۵]