تبارشناسی، مفهوم‌شناسی و ارزيابی احاديث وجوهيه - صفحه 41

عباس با خوارج ذکر کرده و اذعان نموده‌اند که نتيجه‌بخش بوده‌اند.
همچنين بر خلاف نظر سيوطي است که معتقد است که ابن عباس فقط با سنّت با خوارج محاجه کرده است.
3 ـ 2. ابن حنبل از عکرمه بن عمار از أبوزميل سماک بن وليد حنفي از ابن عباس نقل شده که او با خوارج و صرفاً با يک مورد از سنّت، محاجه کرد ۱ و سخني از فرستاده شدن از سوي علي عليه السلام و... ندارد.
اين در حالي است که برخي از همين طريق، و در خصوص رفتن به سوي خوارج فقط اشاره به لباس زيبايي که ابن عباس پوشيده، اشاره کرده‌اند که در حقيقت بخشي از داستان رفتن ابن عباس نزد خوارج و مجادله با سه مورد است، با اين تفاوت که در اين حديث، علي عليه السلام به ابن عباس فرمان مي‌‌دهد که نزد خوارج برود امّا هيچ سخني از مجادله و موارد مجادله ذکر نشده است. ظاهراً مهم در اين نقل، جواز پوشيدن لباس زيبا است ۲
3 ـ 3. بدون ذکر سندي، نقل شده که وقتي علي عليه السلام، ابن عباس را [با لشکرياني] به سوي خوارج فرستاد، به او فرمود که براي محاجه با آنان شتاب نکن تا من خود را به تو برسانم. امّا ابن عباس وقتي با آنها مواجه شد و آنها باب بحث را با او باز کردند، وارد بحث با آنها شد و با اتکا بر آيات قرآني(دو مورد يادشده) به محاجه با آنها اقدام کرد ۳ و گفته نشده که تأثير اين مجادله چه بوده و آيا کسي از خوارج برگشت يا نه؟
لازم به تذکر است که ذيل اين خبر، مطلبي شبيه به نظر ابن أبي الحديد است که معتقد است ابن عباس فقط با قرآن با آنها محاجه کرده است. همچنين آمده است که خوارج در خصوص حَکم بودن مسلمان، در جواب ابن عباس گفته‌اند که اولاً، عمرو بن عاص عادل نبوده است و ثانياً، صلح ميان اسلام و دارالحرب پس از نزول سوره براءة منع شده است ۴ و سخني از ابن عباس در جواب اين مطالب ذکر نشده است.
3 ـ 4. برخي از کتب کهن و مربوط به تاريخ اسلام، مانند طبري ۵ ـ که پس از الطبقات ابن سعد، قديمي‌ترين کتاب در اين موضوع است ـ يافعي ۶ و ابن کثير ۷ سخني از رفتن ابن عباس (شخصاً يا به فرمان امام عليه السلام) به سوي خوارج و محاجه با آنها ندارند.
3 ـ 5 . تحليل کلي خبر مجادله:
همچنان که ملاحظه مي‌‌شود، نقل‌هاي مختلف داستان محاجه ابن عباس با خوارج:
الف. با هم تعارضاتي دارند،

1.المسند، ج ۱، ص ۳۴۲.

2.سنن ابي داود، ج ‌۲، ص ۲۵۶؛ الدر المنثور، ج ۳، ص ۷۹ از أبوداود (سجستاني).

3.النهاية في غريب الحديث، ج ‌۳، ص ‌۳۲۷؛ الفصول المهمة، ج‌۱، ص ۵۰۰ ـ ۵۰۱.

4.النهاية في غريب الحديث، ج ‌۳، ص ‌۳۲۷؛ الفصول المهمة في معرفة الأئمة، ج ‌۱، ص ۵۰۰ ـ ۵۰۱.

5.تاريخ الطبري، ج ۵، ص ۶۴ ـ ۶۵ .

6.مرآة الجنان و عبرة اليقظان في معرفة حوادث الزمان، ج ۱، ص ۴۹.

7.البداية والنهاية، ج ۷، ص ۳۰۴.

صفحه از 55