آن صحيح نيست. ^۱
نيز شيخ مفيد در شرح فصلي از اعتقادات شيخ صدوق به نقد کتاب سليم ‌بن قيس هلالي پرداخته است. وي در اين باره نوشته است:
آنچه ابوجعفر(صدوق) رحمه الله از حديث سليم استناد کرده ـ که در آن به کتاب منسوب به وي به روايت ابان‌ بن ابي‌عياش رجوع کرده است ـ معناي صحيحي دارد؛ امّا اين کتاب موثوق به نيست. و به بيشتر (احاديث) آن نمي‌توان عمل کرد. در آن تخليط و تدليس روي داده است. از اين روي، شايسته است که (شخص) ديندار از عمل به همه آنچه در آن است، بپرهيزد و بر جملگي آن و تقليد از راويان آن تکيه و اعتماد نکند. و درباره احاديث آن به عالمان پناه ببرد تا وي را از صحيح و فاسد (سره و ناسره) آن آگاه کنند. ^۲
نقد شيخ مفيد بر حديثي که از محمد بن يعقوب ‌بن شعيب، از پدرش، از امام صادق عليه السلام نقل شده، ^۳ نمونه‌اي از گونه سوم نقد مأخذ‌محور است که در کنار شيوه‌هاي ديگر نقد به کار رفته است. مفيد بر آن است که:
حديث مورد استناد (اصحاب عدد)، حديثي شاذ است که نزد اصحاب آثار (= محدثان) ثابت نيست. و فقهاي شيعه در آن طعن زده‌اند؛ به اين صورت که گفته‌اند: محمد بن يعقوب‌ بن شعيب، از پدر خود حديث ديگري جز اين حديث، روايت نکرده است. و اگر او روايت از پدر خود مي‌داشت (راوي از پدر خود بود)، امثال اين حديث را روايت مي‌کرد و به حديث واحدي که کسي جز او آن را نقل نکرده، بسنده نمي‌کرد. ^۴
وي در توضيح سخن خود مي‌افزايد:
يعقوب ‌بن شعيب رحمه الله اصلي دارد که تمام آنچه را که از امام صادق عليه السلام روايت کرده، در آن گرد آورده است که اين حديث در آن نيست. و اگر از جمله احاديثي بود که يعقوب‌ بن شعيب روايت کرده است، در اصل خود ـ که در آن روايات خود از امام صادق عليه السلام را گرد آورده است ـ ثبت مي‌کرد. خالي بودن اصل وي از آن، دليل بر