كم نوشيدن آب

احاديثي كه ناظر به كيفيت و كميت آب خوردن است متعدد و مختلف مي باشد؛ از جمله:
۱- در بعضي از روايات به طور مطلق آمده است كه، آب كم بخوريد.
مانند حديث امام صادق(ع) كه مي فرمايد:
«أقلِل‏ مِن شُربِ الماءِ؛ فَإِنَّهُ يَمُدُّ كُلَّ داءٍ، وَاجتَنِبِ الدَّواءَ ما احتَمَلَ بَدَنُكَ الدّاء».(الكافي، ج ۶، ص ۳۸۲، ح۲)
«آب بسيار مخور كه هر دردي را به سوي تو مي كشد و تا تاب داري دوا مخور».
يا اين كه:
« لا تُكثِر مِن شُربِ الماءِ؛ فَإِنَّهُ مادَّةٌ لِكُلِّ داءٍ».(الكافي، ج ۶، ص ۳۸۲، ح ۴)
«زياد آب ننوشيد كه ماده هر بيماري است».
۲- در بعضي از روايات مطلق نبوده و داراي قيد و وصف مي باشد. مثل روايت امام صادق(ع) كه مي فرمايد:
«تا به آب اشتها پيدا نكرديد از آن نخوريد و در صورت اشتهاء كم بخوريد»
يا روايتي كه مي گويد :
«بعد از خوردن شيره آب كم بخوريد...»
يا روايتي كه از امام رضا(ع) نقل شده است كه آن حضرت فرمود:
«با طعام آب بسيار خوردن ضرر ندارد و...».
بنابراين رواياتي كه مي گويد آب زياد نخوريد انصراف به موارد خاص دارد و مشكل ايجاد نمي كند، لذا مي توان گفت در صورت عدم اشتها به آب نبايد آب خورد. از طرفي زياد خوردن آب يا كم خوردن آن در علم طب و پزشكي نيز توصيه نشده است، آنچه طب مي گويد برطرف كردن نياز آب بدن است و در مواردي كه زياد خوردن آب را توصيه مي كند جهت خاص دارد مانند كسي كه به مرض قند يا سنگ كليه مبتلا است و در مواردي نيز عكسش را تجويز مي كنند.