سخنى با خواننده

كاربرد حديث در علوم مختلف اسلامى بر دانشيان اين علوم ، مخفى نيست ؛ امّا آنچه پيوسته دغدغه خاطر كاربران حديث بوده است ، «اطمينان از صدور حديث ازمعصوم» است . از اين رو ، يكى از مهم ترين و پُر سابقه ترين دانش هايى كه در حوزه مطالعات حديثى مورد توجّه قرار گرفته ، دانش «رجال» است .
دانش رجال ، بحث از حالات راويان را بر عهده دارد تا به وسيله آن از صدور احاديث ، اطمينان حاصل گردد و از آنها استفاده هاى مطلوب شود . دانش رجال براى دستيابى به اين هدف مهم ، از روش هاى گوناگون در ارزشيابى صدورى احاديث ، استفاده كرده و مى كند كه اين روش ها به عنوان مبانى ارزيابى صدورى روايات ، مورد استفاده قرار گرفته اند .
متأسّفانه مبانى پيش گفته ، در لابه لاى گفته ها و نوشته هاى رجاليان به صورت پراكنده و غير مدوّن مورد اشاره قرار گرفته و در بحثى مشخّص و به شيوه آكادميك ، موردتوجّه قرار نگرفته اند .
بحث ديگرى نيز كه پاسخگوى يك سؤال منطقى در آشنايى با مبانى دانش رجال است و توجّه به آن در اتّخاذ مبانى رجالى در بخش هاى مختلف نقش اساسى دارد ، بحث «مبانى حجيّت آراى رجالى» است . اين بحث ، ملاك پذيرش و اعتبار آراى رجالى را روشن مى سازد و بر اساس انتخاب ملاك معتبر است كه رجالى