پيش گفتار
رجال ، يكى از دانش هايى است كه در حوزه فقاهت و استنباط احكام شرع ، شكل گرفته و پرورش يافته است . ويژگى نقلى بودن در دانش فقه ، پايه توجّه به علم رجال است . احكام از منابعى قابل دريافت اند كه تشريع كننده ، آنها را شناسانده است . در غير اين صورت ، انتساب حكم به شرع ، مخدوش خواهد بود . حتى عقل نيز اگر در مواردى مستقل از منابع خاصِّ معرفى شده از سوى شرع به دريافت احكام نايل شود ، ناگزير است به نحوى (مانند استفاده از قاعده ملازمه بين حكم عقل و شرع) انتساب آن را به شارع به صورت قطعى تصحيح كند . البته ممكن است شارع ، عقل را هم با شرايطى در شمار منابع احكام قرار دهد .
سنّت ، يكى از منابع مهم و عمده اى است كه شارع براى دريافت احكام خود معرّفى كرده است . از آن جا كه دسترسى مستقيم به سنّت ، حتى در عصر رسالت و امامت معصوم هميشگى نيست ، بحث ضرورت شناخت و چگونگى اعتماد بر كسانى كه واسطه در نقل سنّت اند ، پيش مى آيد . رجال ، دانشى است كه در جريان شناخت اين واسطه ها به وجود آمده است . نگاهى به تعريف هايى كه براى اين دانش ارائه كرده اند ، نشانگر اين رسالت براى دانش
