امام علی علیه السلام
إذا رَأى أحَدُكُمُ المُنكَرَ و لَم يَستَطِعْ أن يُنكِرَهُ بِيَدِهِ و لِسانِهِ و أنكَرَهُ بِقَلبِهِ، و عَلِمَ اللّهُ صِدقَ ذلكَ مِنهُ، فقَد أنكَرَهُ.
هر يك از شما كه كار زشت را ببيند و نتواند با دست و زبان خويش به آن اعتراض كند، ولى در دل انكارش كند و خدا بداند كه راست مىگويد، وى آن زشت كارى را انكار كرده است.
غرر الحكم : ح4152.
امام على عليه السّلام می فرماید:
الْغِنى وَالْفَقْرُ بَعْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللّهِ؛
توانگرى و تهيدستى پس از عرضه اعمال بر خدا معلوم میگردد.
نهج البلاغه، حکمت ۴۵۲