۸۳۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از جعفر بن يحيى، از مالك بن اَشْيَم، از حسين بن بشّار كه گفت: ابن قِياما عريضه اى به خدمت ابوالحسن حضرت امام رضا عليه السلام نوشت و سخنش در آن عريضه اين بود كه چگونه تو امام باشى، با آن كه تو را فرزندى نيست؟ پس حضرت امام رضا عليه السلام او را جواب فرمود مانند كسى كه به خشم آمده باشد كه:«تو چه مى دانى كه مرا فرزندى نخواهد بود، و چند روز و چند شب بيش نگذرد تا آن كه خدا مرا پسرى روزى كند كه به واسطه او، ميان حقّ و باطل جدا شود».
۸۳۷.بعضى از اصحاب ما، از محمد بن على، از معاوية بن حُكيم، از ابن ابى نصر روايت كرده است كه گفت: ابن نجاشى به من گفت كه: كيست امام بعد از صاحب تو؛ (يعنى: امام رضا عليه السلام ) و خواهش دارم كه تو او را سؤال كنى تا بدانم؟ ابن ابى نصر مى گويد كه: بعد از آن، بر امام رضا عليه السلام داخل شدم و آن حضرت را به ماجرا خبر دادم. فرمود كه:«امام بعد از من، پسر من است». بعد از آن فرمود كه: «آيا هيچ كس جرأت مى كند كه بگويد: پسر من و او را فرزندى نباشد».
(و مخفى نماند كه اين كلام، اگر صريح نباشد در اين كه امام محمد تقى عليه السلام در آن وقت متولّد نشده بود، لااقل در آن ظهور دارد، و آن كه گمان كرده كه آن حضرت در حين جواب موجود بوده، اشتباه كرده است. و مؤيّد اين، آن است كه در ارشاد شيخ مفيد، اين تتّمه نيز هست كه: و حال آن كه ابو جعفر عليه السلام متولّد نشده بود. پس چند روز بيش نگذشت تا آن كه آن حضرت عليه السلام متولّد شد).
۸۳۸.احمد بن مهران، از محمد بن على، از معمّر بن خلاد روايت كرده است كه گفت: در نزد حضرت امام رضا عليه السلام چيزى را مذكور ساختيم، بعد از آن كه امام محمد تقى عليه السلام از براى او متولّد شده بود، فرمود كه:«شما را به اين سؤال چه حاجت؟ اينك ابوجعفر است كه من او را در مجلس خود نشانيده ام، و او را به جاى خويش قرار داده ام».
۸۳۹.احمد، از محمد بن على، از ابن قياماى واسطى روايت كرده است كه گفت: بر على بن موسى الرّضا عليه السلام داخل شدم و به آن حضرت عرض كردم كه: آيا دو امام در يك وقت مى باشند؟ فرمود:«نه، مگر آن كه يكى از اين دو، ساكت باشد». به آن حضرت عرض كردم كه: امام ناطق توئى و تو را فرزندى نيست كه امامِ ساكت باشد. و هنور ابوجعفر از برايش متولّد نشده بود. فرمود: «به خدا سوگند كه خدا از نسل من، كسى را قرار مى دهد كه حق و اهل آن را به سبب او ثابت گرداند، و به واسطه او، باطل و اهل آن را هلاك و نابود سازد». پس بعد از يك سال، ابوجعفر از برايش متولّد شد، و ابن قياما واقفى بود (و واقفيّه، طائفه اى از شعيه اند كه بعد از امام موسى عليه السلام به امامى قائل نيستند).
