135
تحفة الأولياء ج2

۸۴۹.و در نسخه صفوانى است كه : محمد بن جعفر كوفى۱
، از محمد بن عيسى بن عُبيد، از محمد بن حسين واسطى روايت كرده است كه شنيد از احمد بن ابى خالد ـ مولاى امام محمد تقى عليه السلام ـ كه حكايت مى نمود كه آن حضرت او را شاهد گرفت بر اين وصيّت نوشته شده به اين مضمون ـ كه:
شهادت داد احمد بن ابى خالد ـ مولاى امام محمد تقى ـ كه ابوجعفر محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسين بن على بن ابى طالب عليهم السلام او را شاهد گرفت كه آن حضرت، پسر خويش امام على نقى را وصىّ نمود در امور خود و خواهرانش (و در نسخه اى از كافى برادرانش) و امر موسى را چون به حدّ بلوغ رسد، به خودش مفوّض نمود، و عبداللّه بن مُساور را قيّم نمود بر تركه خويش از زمين هاى ملكى و مال ها و نفقه ها و بنده و غير آن، تا آن كه على بن محمد عليه السلام به حد بلوغ رسد، و چون به حدّ بلوغ رسيد، عبداللّه بن مُساور امرى را كه به او مفوّض شده بود، به او تفويض نمايد، تا على به امر خود و (برادران يا) خواهران خود قيام نمايد، و امر موسى را به خودش مفوضّ نمايد، تا آنكه خود براى امور خود قيام نمايد.
بعد از عبداللّه بن مساور و برادرش على، بر آن شرطى كه پدر ايشان قرار داده در صدقات و اوقاف خود كه به آنها تصدّق فرموده. و اين وصيّت نامه، نوشته شد در روز يك شنبه در وقتى كه سه شب از ماه ذى الحجة گذشته بود، و در سال دويست و بيست از هجرت، و احمد بن ابى خالد، شهادت خود را به خطّ خويش نوشت و حسن بن محمد بن عبيداللّه بن حسن بن على بن حسين بن على بن ابى طالب عليهم السلام كه ملقّب است به جَوّانى، شاهد شد بر مثل شهادت احمد بن ابى خالد در صدر اين نامه، و شهادت خويش را به دست خود نوشت. و نصر خادم شاهد شد و شهادت خود را به دست خويش نوشت .

1.در نسخه مترجم ـ رحمه اللّه ـ چنين است : در نسخه صفوانى است كه پدرم از محمد بن ... .


تحفة الأولياء ج2
134

۸۴۹.وَ فِي نُسْخَةِ الصَّفْوَانِيِّ : مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْكُوفِيُّ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ الْوَاسِطِيِّ ، أَنَّهُ سَمِعَ أَحْمَدَ بْنَ أَبِي خَالِدٍ ـ مَوْلى أَبِي جَعْفَرٍ ـ يَحْكِي أَنَّهُ أَشْهَدَهُ عَلى هذِهِ الْوَصِيَّةِ الْمَنْسُوخَةِ :شَهِدَ أَحْمَدُ بْنُ أَبِي خَالِدٍ مَوْلى أَبِي جَعْفَرٍ أَنَّ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليهم السلام أَشْهَدَهُ أَنَّهُ أَوْصى إِلى عَلِيٍّ ابْنِهِ بِنَفْسِهِ وَ أَخَوَاتِهِ ، وَ جَعَلَ أَمْرَ مُوسى ـ إِذَا بَلَغَ ـ إِلَيْهِ ، وَ جَعَلَ عَبْدَ اللّهِ بْنَ الْمُسَاوِرِ قَائِماً عَلى تَرِكَتِهِ مِنَ الضِّيَاعِ وَ الْأَمْوَالِ وَ النَّفَقَاتِ وَ الرَّقِيقِ وَغَيْرِ ذلِكَ إِلى أَنْ يَبْلُغَ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ، صَيَّرَ عَبْدُاللّهِ بْنُ الْمُسَاوِرِ ذلِكَ الْيَوْمَ إِلَيْهِ ، يَقُومُ بِأَمْرِ نَفْسِهِ وَ أَخَوَاتِهِ ، وَ يُصَيِّرُ أَمْرَ مُوسى إِلَيْهِ ، يَقُومُ لِنَفْسِهِ بَعْدَهُمَا عَلى شَرْطِ أَبِيهِمَا فِي صَدَقَاتِهِ الَّتِي تَصَدَّقَ بِهَا ، وَ ذلِكَ يَوْمُ الْأَحَدِ لِثَـلَاثِ لَيَالٍ خَلَوْنَ مِنْ ذِي الْحِجَّةِ سَنَةَ عِشْرِينَ وَ مِائَتَيْنِ ، وَ كَتَبَ أَحْمَدُ بْنُ أَبِي خَالِدٍ شَهَادَتَهُ بِخَطِّهِ .
وَ شَهِدَ الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عُبَيْدِ اللّهِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليهم السلام ـ وَ هُوَ الْجَوَّانِيُّ ـ عَلى مِثْلِ شَهَادَةِ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي خَالِدٍ فِي صَدْرِ هذَا الْكِتَابِ ، وَ كَتَبَ شَهَادَتَهُ بِيَدِهِ .
وَ شَهِدَ نَصْرٌ الْخَادِمُ ، وَ كَتَبَ شَهَادَتَهُ بِيَدِهِ .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 119708
صفحه از 856
پرینت  ارسال به