۸۹۰.على بن محمد، از سهل بن زياد، از ابن محبوب، از ابى اُسامه، از هشام؛ و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از هشام بن سالم، از ابوحمزه، از ابواسحاق روايت كرده اند كه گفت:حديث كردند مرا معتمدين از اصحاب امير المؤمنين عليه السلام كه شنيدند از امير المؤمنين عليه السلام كه در خطبه اى از خطبه هاى خود مى گفت:
«بار خدايا، من مى دانم كه همه علم به هم ضمّ نمى شود (كه در نزد اهل آن جمع گردد و بروز نكند) و مادّه هاى آن منقطع نمى گردد، و تو زمين خود را خالى نمى كنى از حجّت خويش بر خلائق، كه يا ظاهر است و مردم او را اطاعت نمى كنند، يا ترسان و پنهان است (چون شمشير، كه در غلاف باشد)، تا آن كه حجّت تو باطل نشود. و دوستان خود را گمراه نمى گردانى، بعد از آن كه ايشان را هدايت كرده باشى، بلكه ايشان در كجايند؟ و چقدرند؟ و اين گروهند كه شماره ايشان كم تر و قدر ايشان در نزد خداى جلّ ذكره عظيم تر است. پيروى مى كنند پيشروان دين را كه ائمّه راه نمايندگانند، و از صفت ايشان، آن است كه به آداب ايشان ادب مند مى شوند، و طريقه ايشان را كه راهى است راست، سلوك مى نمايند.
پس در اين هنگام، علم، ايشان را در مى آورد بر سر حقيقت ايمان، با نهايت تسلّط تا آن را چنانچه هست، بشناسند (يا اركان آن را كه عقائد و اعمال صالحه است، به دست آورند). بعد از آن، ارواح ايشان پيشروان علم را اجابت كنند، با كمال جد و جهد و از حديث ايشان، بيابند آنچه را كه بر غير ايشان دشوار باشد، و انس گيرند به آنچه تكذيب كنندگان از آن وحشت داشته باشند، و اسراف كنندگان آن را اِبا داشته باشند. اين گروه، پيروان علمايند كه با اهل دنيا مصاحبت مى نمايند به طاعت خداى تبارك و تعالى و طاعت دوستان آن جناب، و ديندارى مى كنند به تقيّه و پرهيز كردن از دين خود، و ترسيدن از دشمنان خود، و ارواح ايشان، متعلّق است به محلّ اعلى (كه عالم قدس و ملكوت است).
پس علماى ايشان و پيروان ايشان، گنگان و خاموشانند در زمان دولت باطل به جهت تقيّه، و دولت حقّ را انتظار مى كشند. و زود باشد كه خدا حقّ را ثابت گرداند به آيات و سخنان خود، و باطل را نيست و نابود سازد.
هاى، هاى، خوشا حال ايشان بر صبرى كه بر دين خويش دارند در حال صلح و متاركه ايشان با دشمنان، و زهى شوق و اشتياقى كه به ديدن ايشان دارم در حال ظهور دولت ايشان. و زود باشد كه خدا ما و ايشان را جمع كند در بهشت هاى با اقامت (كه هميشه در آن باشيم)، با هر كه شايسته باشد و به طاعت و ايمان از پدران ايشان، و زنان ايشان و فرزندان ايشان» (و اين، اقتباسى است كه حضرت از آيه سوره رعد فرموده) ۱ .
