80. باب در بيان غيبت قائم ـ صلوات اللّه عليه ـ
۸۹۱.محمدبن يحيى و حسن بن محمد هر دو، از جعفر بن محمد كوفى، از حسن بن محمد صيرفى، از صالح بن خالد، از يَمان تمّار روايت كرده اند كه گفت: در نزد حضرت صادق عليه السلام نشسته بوديم، پس به ما فرمود:«به درستى كه صاحب اين امر را غيبتى است طولانى، و كسى كه در آن غيبت به دين خود چنگ زند، چون كسى است كه برگ درخت خاردار را فرو ريزد». بعد از آن، فرمود كه: «همچنين به دست خويش» (اين مثلى است كه در مقام اشكال و سختى چيزى مى زنند).
بعد از آن فرمود كه: «پس كدام يك از شما، خار درخت قتاد ۱ را به دست خويش نگاه مى دارد؟» پس مدّتى طولانى سر خويش را به زير انداخت، و بعد از آن سر برداشت و فرمود كه: «صاحب اين امر را غيبتى است طولانى، پس بايد كه بنده از خدا بپرهيزد و به دين خود چنگ در زند».
۸۹۲.على بن محمد، از حسن بن عيسى بن محمد بن على بن جعفر، از پدرش، از جدّش، از على بن جعفر، از برادرش حضرت موسى بن جعفر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:«چون پنجم از فرزند هفتم مفقود و ناپديد شود، پس از خدا بترسيد در باب دين هاى خويش، كه كسى شما را از آنها دور نگرداند. اى پسران من، به درستى كه صاحب اين امر را چاره نيست از غيبتى طولانى به مرتبه اى كه از اين امر بر گردد آن كه به آن قايل بوده و اعتقاد داشته. و جز اين نيست كه اين غيبت، امتحانى است از خداى عزّوجلّ كه خلق خويش را به آن امتحان نموده. اگر پدران شما و اجداد شما دينى را از اين دين دوست تر مى دانستند، هر آينه آن را پيروى مى كردند».
على مى گويد كه: عرض كردم: اى آقاى من، پنجم از فرزند هفتم كيست؟ فرمود كه: «اى فرزندان من، عقل هاى شما از درك اين، قاصر و اَحلام شما طاقت تحمّل آن ندارد، وليكن اگر زنده بمانيد زود باشد كه او را دريابيد».
