۹۰۴.على بن محمد، از سهل بن زياد، از موسى بن قاسم بن معاويه بَجَلى، از على بن جعفر، از برادرش موسى بن جعفر عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عزّوجلّ«قُلْ أَرَءَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَآؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَآءٍ مَّعِينِ»^۱، يعنى:«بگو كه: آيا ديديد و دانستيد كه اگر بگردد آب شما فرو رونده به زمين، پس كه مى آورد شما را آبى ظاهر يا روان بر روى زمين؟»، كه آن حضرت فرمود: «هر گاه امام شما از شما پنهان شود، كى شما را امام تازه اى مى آورد؟».

۹۰۵.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از ابو ايّوب خرّاز، از محمد بن مسلم كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«اگر شما را از صاحبتان غيبتى برسد، آن را انكار مكنيد».

۹۰۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از حسن بن على وشّاء، از على بن ابى حمزه، از ابوبصير، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود:«صاحب اين امر را چاره اى نيست از غيبت، و بايد كه غايب شود و او را در حال غيبت خويش چاره نيست از آن كه از خلق دورى گزيند. و خوب منزلى است طيبه (كه مدينه پيغمبر است صلى الله عليه و آله . و بعضى گفته اند كه نام محلّى است كه منزل آن حضرت است). و با سى كس وحشتى نمى باشد» (و بعضى احتمال داده اند كه سى سال مراد باشد؛ چه آن حضرت هميشه در صورت سى ساله است و اوّل، ظاهرتر است. و بعضى گمان كرده اند كه مراد از سى كس، اصحاب آن حضرت اند در غيبت صغرى و اختصاص به صغرى صورتى ندارد؛ چه معلوم است كه آن حضرت در غيبت كبرى نيز تنها نيست).

۹۰۴.عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ ، عَنْ مُوسَى بْنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُعَاوِيَةَ الْبَجَلِيِّ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ ، عَنْ أَخِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عليه السلام فِي قَوْلِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ :«قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ»قَالَ :«إِذَا غَابَ عَنْكُمْ إِمَامُكُمْ ، فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِإِمَامٍ جَدِيدٍ؟» .

۹۰۵.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ أَبِي أَيُّوبَ الْخَرَّازِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ ، قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ : «إِنْ بَلَغَكُمْ عَنْ صَاحِبِكُمْ غَيْبَةٌ ، فَـلَا تُنْكِرُوهَا» .

۹۰۶.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هذَا الْأَمْرِ مِنْ غَيْبَةٍ ، وَ لَا بُدَّ لَهُ فِي غَيْبَتِهِ مِنْ عُزْلَةٍ ، وَ نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ ، وَ مَا بِثَـلَاثِينَ مِنْ وَحْشَةٍ» .