83. باب در بيان تحميص و امتحان ۱
۹۴۸.على بن ابراهيم، از پدرش، از حسن بن محبوب، از يعقوب سرّاج و على بن رئاب، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه:«چون مردم بعد از كشتن عثمان، با امير المؤمنين - صلوات اللّه عليه - بيعت كردند، آن حضرت بر منبر بر آمد، و خطبه خواند - كه آن حضرت، آن را ذكر فرموده - و در آن خطبه مى فرمايد: به درستى كه بليّه و رنج و سختى شما برگشت به همان صورتى كه داشت، در روزى كه خدا پيغمبر صلى الله عليه و آله خود را مبعوث گردانيد (يعنى كه چون اهل جاهليت صاحب حيرت گرديديد). و سوگند ياد مى كنم به آن خدايى كه پيغمبر صلى الله عليه و آله را به حق مبعوث گردانيده، كه هر آينه در گفتار مختلف شويد، و در رأى هاى شما اختلاف بسيار به هم رسد، و شما را در غربال كنند و ببيزند (چنانچه چيزى را در غربال مى كنند و خوب و بد آن را از هم جدا مى نمايند) تا به مرتبه اى كه زير شما بالا گردد، و بالاى شما زير شود (يعنى معلق و سرنگون شويد. و بعضى گفته اند كه: كوچكان و ذيلان شما، بزرگ و عزيز شوند، و بزرگان و عزيزان شما، كوچك و ذليل گردند). و پيشى گيرندگانى كه در اول امر كوتاهى كردند و بيعت ننمودند، پيشى گيرند و به غايت پيشى گيرندگانى كه در اول امر كوتاهى نكردند و به سوى بيعت پيشى گرفتند، كوتاهى كنند. به خدا سوگند كه يك سخن را نپوشيدم و يك دروغ نگفتم و رسول خدا مرا خبرداد به اين مقام (كه عبارت است از: بيعت و اتفاق بر آن حضرت) و اين روز».
۹۴۹.محمد بن يحيى و حسين بن محمد، از جعفر بن محمد، از قاسم بن اسماعيل انبارى، از حسن بن على، از ابوالمَغراء، از ابن ابى يعفور روايت كرده اند كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«واى بر اراذل عرب! از امرى كه نزديك رسيده». عرض كردم كه فداى تو گردم، از عرب چه قدر با حضرت قائم خواهند بود؟ فرمود كه: «جماعتى اندك و بسيار كم» (كه نظر به مقتضاى لفظ نفر، كه از ده بيشتر نباشند). عرض كردم: به خدا سوگند، كه آنها كه به اين امر قائل اند از ايشان، بسياراند. فرمود كه: «مردم را چاره اى نيست از آن كه آزموده شوند، و از هم جدا گردند، و با غربال بيخته شوند، و خلق بسيارى در چشمه غربال بيرون روند».
