285
تحفة الأولياء ج2

۹۵۶.على بن محمد روايت كرده و آن را مرفوع ساخته، از على بن ابى حمزه، از ابو بصير كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: فداى تو گردم، در چه زمان غم و اندوه برطرف مى شود؟ فرمود كه:«اى ابوبصير، تو نيز از جمله آنهايى كه دنيا را مى خواهند. هر كه اين امر را شناخت، خدا غم و اندوه را از او برده، به جهت چشم داشتى كه دارد».

۹۵۷.على بن ابراهيم، از صالح بن سِندى، از جعفر بن بشير، از اسماعيل بن محمد خزاعى روايت كرده است كه گفت: ابوبصير از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كرد، و من مى شنيدم، گفت: مرا چنان مى بينى كه قائم را دريابم؟
فرمود كه:
« اى ابوبصير، آيا چنان نيستى كه امام خود را بشناسى؟» عرض كرد: بلى، به خدا سوگند، كه امام خود را مى شناسم و آن تويى، و دست حضرت را گرفت. حضرت فرمود: «به خدا سوگند اى ابوبصير، كه باكى نيست بر تو كه شمشير خويش را حمايل نكرده باشى در سايه رواق حضرت قائم ـ صلوات اللّه و سلامه عليه ـ» ۱ .

۹۵۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند از احمد بن محمد، از على بن نُعمان، از محمد بن مروان، از فُضيل بن يسار كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود:«هر كه بميرد و او را امامى نباشد، مردنش به روش مردن جاهليت است. و هر كه بميرد و به امام خويش عارف باشد، چيزى او را زيان نرساند؛ خواه اين امر پيش افتد و خواه به تأخير افتد. و هر كه بميرد و به امام خويش عارف باشد، مانند كسى است كه با حضرت قائم عليه السلام باشد، در خيمه آن حضرت».

۹۵۹.حسين بن على علوى، از سهل بن جمهور، از عبدالعظيم بن عبداللّه حسنى، از حسن بن حسين عُرَنى، از على بن هاشم، از پدرش، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:«چه زيان مى رساند كسى را كه بميرد، در حالى كه امر ما را انتظار برد؟ آن كه در ميان خيمه مهدى عليه السلام يا لشكر او نميرد». ۲

1.و رواق به كسر را، سقف پيش خانه را گويند، و پرده اى كه در زير سقف خانه مى بندند، و خانه اى كه بريك ستون ساخته باشند. مترجم

2.ظاهر ترجمه، عبارت چنين است كه ما در متن، استفهامى معنا شده، در حالى كه نافيه است. معنا چنين است: به كسى كه در انتظار امر ما بميرد، برايش ضررى ندارد كه در خيمه و يا اردوگاه قائم عليه السلام نميرد.


تحفة الأولياء ج2
284

۹۵۶.عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ رَفَعَهُ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، قَالَ :قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : جُعِلْتُ فِدَاكَ ، مَتَى الْفَرَجُ ؟
فَقَالَ : «يَا أَبَا بَصِيرٍ ، وَ أَنْتَ مِمَّنْ يُرِيدُ الدُّنْيَا ، مَنْ عَرَفَ هذَا الْأَمْرَ ، فَقَدْ فُرِّجَ عَنْهُ ؛ لِانْتِظَارِهِ» .

۹۵۷.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِيِّ ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِيرٍ ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْخُزَاعِيِّ ، قَالَ :سَأَلَ أَبُو بَصِيرٍ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام وَ أَنَا أَسْمَعُ ، فَقَالَ : تَرَانِي أُدْرِكُ الْقَائِمَ عليه السلام ؟
فَقَالَ : «يَا أَبَا بَصِيرٍ ، أَ لَسْتَ تَعْرِفُ إِمَامَكَ ؟» فَقَالَ : إِي وَ اللّهِ ، وَ أَنْتَ هُوَ ـ وَ تَنَاوَلَ يَدَهُ ـ فَقَالَ : «وَ اللّهِ ، مَا تُبَالِي يَا أَبَا بَصِيرٍ أَلَا تَكُونَ مُحْتَبِياً بِسَيْفِكَ فِي ظِلِّ رِوَاقِ الْقَائِمِ صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَيْهِ» .

۹۵۸.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ ، عَنْ فُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ ، قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ : «مَنْ مَاتَ وَ لَيْسَ لَهُ إِمَامٌ ، فَمِيتَتُهُ مِيتَةُ جَاهِلِيَّةٍ ؛ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِاءِمَامِهِ ، لَمْ يَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ ؛ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِاءِمَامِهِ ، كَانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ» .

۹۵۹.الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ الْعَلَوِيُّ ، عَنْ سَهْلِ بْنِ جُمْهُورٍ ، عَنْ عَبْدِ الْعَظِيمِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ الْحَسَنِيِّ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْحُسَيْنِ الْعُرَنِيِّ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ هَاشِمٍ ، عَنْ أَبِيهِ ،عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«مَا ضَرَّ مَنْ مَاتَ مُنْتَظِراً لِأَمْرِنَا أَلَا يَمُوتَ فِي وَسَطِ فُسْطَاطِ الْمَهْدِيِّ أَوْ عَسْكَرِهِ» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 128458
صفحه از 856
پرینت  ارسال به