۹۶۳.حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از محمد بن جمهور، از عبداللّه بن عبدالرحمان، از حسين بن مختار روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: فداى تو گردم [مراد اين آيه چيست؟]«وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ تَرَى الَّذينَ كَذَبُوا عَلَى اللّهِ». حضرت فرمود كه:«مراد، هر كسى است كه گمان كند كه امام است، و حال آن كه امام نباشد». عرض كردم: و هر چند كه منسوب به فاطمه و على و از فرزندان ايشان باشد؟ فرمود: «و هر چند كه منسوب به فاطمه و على باشد».

۹۶۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از وشّاء، از داود حمّار، از ابن ابى يعفور، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود:«سه كسند كه خدا در روز قيامت با ايشان سخن نمى گويد (و اين كنايه است از بى التفاتى نسبت به ايشان) و ايشان را پاك نمى سازد از پليدى گناه به آب عفو و غفران (يا ايشان را مدح و ثنا نمى كند) و براى ايشان است عذابى دردناك (يا درد آورنده): كسى كه ادعا كند امامت را از جانب خدا و امامت از براى او نباشد، و كسى كه امامى را كه از جانب خداست انكار كند، و كسى كه گمان كند كه اين دو كس را در اسلام بهره اى هست».

۹۶۵.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن سنان، از يحيى برادر اُدَيم، از وليد بن صبيح روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود:«اين امر را ـ كه امامت است ـ غير صاحب آن ادعا نمى كند، مگر آن كه خدا عمر او را كوتاه گرداند».

۹۶۶.محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از محمد بن سنان، از طلحة بن زيد، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:«هركه شريك سازد با امامى كه امامتش از جانب خدا باشد كسى را كه امامتش از جانب خدا نيست، به خدا شرك آورده است».

۹۶۷.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن اسماعيل، از منصور بن يونس، از محمد بن مسلم روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم: مردى به من گفت كه: آخر از امامان را بشناس، و تو را زيان نمى رساند آن كه امام اوّل را نشناسى.
راوى مى گويد كه: حضرت فرمود:«خدا اين مرد را لعنت كند، و من او را دشمن مى دارم، و حال آن كه او را نمى شناسم. و آيا ممكن است كه امام آخر شناخته شود، مگر به امام اوّل؟».

۹۶۳.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمنِ ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْمُخْتَارِ ، قَالَ :قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : جُعِلْتُ فِدَاكَ «وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللّهِ» ؟ قَالَ : «كُلُّ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ إِمَامٌ وَ لَيْسَ بِإِمَامٍ».
قُلْتُ : وَ إِنْ كَانَ فَاطِمِيّاً عَلَوِيّاً ؟ قَالَ : «وَ إِنْ كَانَ فَاطِمِيّاً عَلَوِيّاً» .

۹۶۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْوَشَّاءِ ، عَنْ دَاوُدَ الْحَمَّارِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :سَمِعْتُهُ يَقُولُ : «ثَـلَاثَةٌ لَا يُكَلِّمُهُمُ اللّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ لَا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ : مَنِ ادَّعى إِمَامَةً مِنَ اللّهِ لَيْسَتْ لَهُ ، وَ مَنْ جَحَدَ إِمَاماً مِنَ اللّهِ ، وَ مَنْ زَعَمَ أَنَّ لَهُمَا فِي الْاءِسْـلَامِ نَصِيباً» .

۹۶۵.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ ابْنِ سِنَانٍ ، عَنْ يَحْيى أَخِي أُدَيْمٍ ، عَنِ الْوَلِيدِ بْنِ صَبِيحٍ ، قَالَ :سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ : «إِنَّ هذَا الْأَمْرَ لَا يَدَّعِيهِ غَيْرُ صَاحِبِهِ إِلَا بَتَرَ اللّهُ عُمُرَهُ» .

۹۶۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ ، عَنْ طَلْحَةَ بْنِ زَيْدٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَنْ أَشْرَكَ مَعَ إِمَامٍ ـ إِمَامَتُهُ مِنْ عِنْدِ اللّهِ ـ مَنْ لَيْسَتْ إِمَامَتُهُ مِنَ اللّهِ ، كَانَ مُشْرِكاً بِاللّهِ» .

۹۶۷.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ يُونُسَ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ ، قَالَ :قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : رَجُلٌ قَالَ لِيَ : اعْرِفِ الْاخِرَ مِنَ الْأَئِمَّةِ ، وَ لَا يَضُرُّكَ أَنْ لَا تَعْرِفَ الْأَوَّلَ ؟
قَالَ : فَقَالَ : «لَعَنَ اللّهُ هذَا ؛ فَإِنِّي أُبْغِضُهُ ، وَ لَا أَعْرِفُهُ ، وَ هَلْ عُرِفَ الْاخِرُ إِلَا بِالْأَوَّلِ؟» .