321
تحفة الأولياء ج2

۹۹۶.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از صفوان بن يحيى روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام رضا عليه السلام عرض كردم:... تا آخر آنچه در باب اشاره و نص بر امام محمد تقى عليه السلام روايت كرده است مذكور شد. ۱

۹۹۷.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از على بن سيف، از بعضى از اصحاب ما، از امام محمد تقى عليه السلام روايت كرده است كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: مردم در تازه سالى و كم سنّى تو حرف مى زنند. فرمود:«به درستى كه خداى تبارك و تعالى به سوى داود عليه السلام وحى فرمود كه: سليمان را خليفه خود گرداند، و آن حضرت كودكى بود كه گوسفند مى چرانيد. پس عُبّاد بنى اسرائيل و علماى ايشان اين مطلب را انكار كردند. خدا به سوى داود عليه السلام وحى فرمود كه: چوب دست آنان كه در باب خلافت حرف دارند و چوب دست سليمان را بگير و آنها را در حجره قرار ده، و بر آن مهر بزن به مهرهاى آن گروه. چون فردا شود، هر كه چوب دستى او، برگ بيرون كرده و ميوه آورده، همان خليفه تو است. پس داود عليه السلام ايشان را به اين امر خبر داد. گفتند كه: راضى شديم و تسليم كرديم».

۹۹۸.على بن محمد و غير او، از سهل بن زياد، از يعقوب بن يزيد، از مُصعب، از مسعده، از ابوبصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه: ابو بصير گفت: داخل شدم بر آن حضرت و با من كودكى بود كه عصاى مرا مى كشيد و آن پسر، پنج ساله بود (يا قامتش پنج شبر بود) و بالغ نشده بود. حضرت به من فرمود كه:«شما چگونه خواهيد بود چون بر شما حجت آورده شود به مثل سن اين كودك؟» (كه خدا كسى را امام و حجت شما كند كه در اين سن باشد).

1.به خدمت امام رضا عليه السلام عرض كردم كه: از تو سؤال مى كرديم پيش از آن كه خدا ابوجعفر را به تو ببخشد، و تو مى فرمودى كه خدا تو را پسرى خواهد بخشيد، پس خدا آن را به تو بخشيد، و چشم هاى ما را روشن گردانيد. و خدا به ما ننمايد آن روزى را كه تو نباشى، پس اگر واقعه اى اتّفاق افتد، به سوى كى پناه بريم؟ حضرت به دست خود به جانب ابوجعفر اشاره فرمود و ابوجعفر در پيش روى آن حضرت ايستاده بود. عرض كردم كه: فداى تو گردم، اينك پسر سه ساله است. فرمود كه: «از اين خُرد سالى به او چه زيان مى رسد؛ زيرا كه عيسى به حجّت بر پا شد و حال آن كه او پسر سه ساله بود».


تحفة الأولياء ج2
320

۹۹۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيى ، قَالَ :قُلْتُ لِلرِّضَا عليه السلام : قَدْ كُنَّا نَسْأَلُكَ قَبْلَ أَنْ يَهَبَ اللّهُ لَكَ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام ، فَكُنْتَ تَقُولُ : «يَهَبُ اللّهُ لِي غُـلَاماً» فَقَدْ وَهَبَ اللّهُ لَكَ ، فَقَرَّ عُيُونُنَا ، فَـلَا أَرَانَا اللّهُ يَوْمَكَ ، فَإِنْ كَانَ كَوْنٌ فَإِلى مَنْ ؟ فَأَشَارَ بِيَدِهِ إِلى أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام وَ هُوَ قَائِمٌ بَيْنَ يَدَيْهِ .
فَقُلْتُ : جُعِلْتُ فِدَاكَ ، هذَا ابْنُ ثَـلَاثِ سِنِينَ ؟! قَالَ : «وَ مَا يَضُرُّهُ مِنْ ذلِكَ شَيْءٌ ؛ قَدْ قَامَ عِيسى عليه السلام بِالْحُجَّةِ وَ هُوَ ابْنُ ثَـلَاثِ سِنِينَ» .

۹۹۷.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ سَيْفٍ ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي عليه السلام ، قَالَ :قُلْتُ لَهُ : إِنَّهُمْ يَقُولُونَ فِي حَدَاثَةِ سِنِّكَ ، فَقَالَ : «إِنَّ اللّهَ تَعَالى أَوْحى إِلى دَاوُدَ أَنْ يَسْتَخْلِفَ سُلَيْمَانَ وَ هُوَ صَبِيٌّ يَرْعَى الْغَنَمَ ، فَأَنْكَرَ ذلِكَ عُبَّادُ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ عُلَمَاؤُهُمْ ، فَأَوْحَى اللّهُ إِلى دَاوُدَ عليه السلام أَنْ خُذْ عِصِيَّ الْمُتَكَلِّمِينَ وَ عَصَا سُلَيْمَانَ ، وَ اجْعَلْهَا فِي بَيْتٍ ، وَ اخْتِمْ عَلَيْهَا بِخَوَاتِيمِ الْقَوْمِ ، فَإِذَا كَانَ مِنَ الْغَدِ ، فَمَنْ كَانَتْ عَصَاهُ قَدْ أَوْرَقَتْ وَ أَثْمَرَتْ ، فَهُوَ الْخَلِيفَةُ ، فَأَخْبَرَهُمْ دَاوُدُ عليه السلام ، فَقَالُوا : قَدْ رَضِينَا وَ سَلَّمْنَا» .

۹۹۸.عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ غَيْرُهُ ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ ، عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ ، عَنْ مُصْعَبٍ ، عَنْ مَسْعَدَةَ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ أَبُو بَصِيرٍ :دَخَلْتُ إِلَيْهِ ـ وَ مَعِي غُـلَامٌ يَقُودُنِي خُمَاسِيٌّ لَمْ يَبْلُغْ ـ فَقَالَ لِي : «كَيْفَ أَنْتُمْ إِذَا احْتَجَّ عَلَيْكُمْ بِمِثْلِ سِنِّهِ ـ أَوْ قَالَ ـ سَيَلِي عَلَيْكُمْ بِمِثْلِ سِنِّهِ؟» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 131620
صفحه از 856
پرینت  ارسال به