۱۰۱۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از محمد بن خالد، از ابى نَهشَل كه گفت: حديث كرد مرا محمد بن اسماعيل ، از ابو حمزه ثُمالى كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود:«به درستى كه خدا ما را از اعلاى عليين آفريد، و دل هاى شيعيان ما را آفريد از آنچه ما را آفريد. و تن هاى ايشان را از پست تر از آن آفريد، پس دل هاى ايشان به سوى ما ميل مى كند و مى شتابد از غايت شوق؛ زيرا كه آن دل ها آفريده شده است از آنچه ما آفريده شديم». پس اين آيه را تلاوت فرمود: « «كَلَا إِنَّ كِتَـبَ الْأَبْرَارِ لَفِى عِلِّيِّينَ * وَ مَآ أَدْرَكَ مَا عِلِّيُّونَ * كِتَـبٌ مَّرْقُومٌ * يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ»۱ و دشمنان ما را از سجّين آفريد (و در اكثر نسخ كافى، سجّيل به لام است، به جاى نون و اين، به معنى سجين است كه مذكور خواهد شد، وليكن نظر به آيه بعد، بايد كه سجّيل اشتباه باشد از كاتب، يا كلينى رحمه الله. و تتمه حديث) ۲ و دل هاى شيعيان ايشان را آفريد از آنچه ايشان را از آن آفريد، و تن هاى ايشان را از پست تر از آن آفريد. پس دل هاى شيعيان ايشان به سوى ايشان ميل مى كند، و مى شتابد از غايت شوق؛ زيرا كه آن دل ها آفريده شده اند از آنچه ايشان از آن آفريده شده اند. پس اين آيه را تلاوت فرمود: «كَلَا إِنَّ كِتَـبَ الْفُجَّارِ لَفِى سِجِّينٍ * وَ مَآ أَدْرَكَ مَا سِجِّينٌ * كِتَـبٌ مَّرْقُومٌ»۳ ».
