۱۰۲۰.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از حمّاد بن عيسى، از حسين بن مختار، از زيد شَحّام، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: به خدمت آن حضرت عرض كردم كه: در نزد ما مردى است كه او را كُلَيْب مى گويند و چيزى از شما وارد نمى شود، مگر آن كه مى گويد كه: من اين را مُسَلّم و قبول دارم. پس ما او را نسبت به تسليم داديم و او را كُليب تسليم نام كرده ايم. زيد مى گويد كه: حضرت فرمود:«خدا او را رحمت كند». بعد از آن فرمود كه: «آيا مى دانيد كه تسليم چيست؟» ما همه ساكت شديم. فرمود: «به خدا سوگند، كه تسليم، خشوع و فروتنى كردن است. خداى عزّوجلّ فرموده يا فرموده او است كه: «الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّــلِحَـتِ وَأَخْبَتُواْ إِلَى رَبِّهِمْ»۱ ».
۱۰۲۱.حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء، از ابان، از محمد بن مسلم، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عزّوجلّ:«وَ مَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا»۲، كه آن حضرت فرمود كه:«اقتراف حسنه و اكتساب آن، آن است كه از براى ما گردن نهد و بر ما راست گويد و آن كه بر ما دروغ نگويد». و ترجمه آيه اين است كه: و هر كه كسب كند، نيكى را، زياده كنيم از براى او در آن نيكى نيكويى را يعنى: ثواب آن را مضاعف گردانيم.
۱۰۲۲.على بن محمد بن عبداللّه ، از احمد بن محمد برقى، از پدرش، از محمد بن عبدالحميد، از منصور بن يونس، از بشير دَهّان، از كامل تمّار روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه:«قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ»۳
حضرت فرمود كه:«اى كامل، آيا مى دانى كه ايشان كيانند؟» عرض كردم كه: تو بهتر مى دانى. فرمود: «به حقيقت كه رستگار شدند مؤمنانى كه تسليم كننده اند. به درستى كه مسلمانند كه نجيبان و بزرگوارانند. پس مؤمن غريب است و خوشا حال غريبان». ۴
1.هود، ۲۳. و در صدر آيه، لفظ اِنَّ موجود است، يعنى: به درستى كه آنان ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند و آرام گرفتند به ذكر پروردگار خويش و خشوع و خضوع نمودند براى خدا، آن گروه ملازمان بهشت اند كه ايشان هميشه در آن خواهند بود. مترجم
2.شورا، ۲۳.
3.مؤمنون، ۱. يعنى: به حقيقت كه رستگار شدند مؤمنان و به مقاصد دنيوى و اخروى خود رسيدند. مترجم
4.و غريب در اصل لغت، دور و بيگانه است، و آن كه از ولايت ديگر آمده باشد. و مراد از آن در اين حديث شريف و امثال آن، كسى است كه به سبب زيادتى صفت تسليم در فرقه مؤمنان، چون يكى از غريبان باشد كه شريك و هم شهرى نداشته باشد. مترجم
