۱۰۳۰.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن خالد، از محمد بن قاسم، از حسين بن ابى العلاء، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: حضرت فرمود كه:«اى حسين!» و دست خود را زد بر پشتى هاى چند كه در آن حجره بود و فرمود كه: «اين پشتى هاست كه مدتى است مديد كه فرشتگان بر اينها تكيه مى كنند، و بسا است كه ما از پرهاى نازك ايشان بر مى چينيم».
۱۰۳۱.محمد، از احمد بن محمد، از على بن حكم روايت كرده است كه گفت: حديث كرد مرا مالك بن عطيه احمسى، از ابو حمزه ثمالى كه گفت:داخل شدم بر على بن الحسين عليهماالسلام و ساعتى در خانه آن حضرت ممنوع بودم (كه كسى مرا اذن دخول نداد)، بعد از آن كه رخصت يافتم، داخل حجره شدم و آن حضرت چيزى را از زمين بر مى چيد و دست خويش را در پس پرده داخل كرد و آن را داد به كسى كه در خانه بود. عرض كردم كه: فداى تو گردم، اين كه من تو را ديدم كه از زمين بر مى چيدى، چه چيز بود؟ فرمود كه: «زيادتى است از پرهاى ريزه فرشتگان كه آن را جمع مى كنيم، چون خلوت كنيم (يا چون فرشتگان از پيش ما بروند. و بنابر بعضى از نسخ، چون به نزد ما آيند)، آن را تعويذ از براى فرزندان خود مى سازيم» .
عرض كردم كه: فداى تو گردم، فرشتگان به نزد شما مى آيند؟ فرمود: «اى ابو حمزه، ايشان پيوسته مزاحم ما مى شوند بر تكيه گاه ما، و بر آن در كنار ما مى نشينند» .
