100. باب در بيان اين كه منبع و آبشخوار علم ، از خانه آل محمد عليهم السلام است
۱۰۴۵.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند، از احمد بن محمد، از ابن محبوب كه گفت: حديث كرد ما را يحيى بن عبداللّه (يعنى: ابوالحسن حاكم ديلم) كه گفت: شنيدم از حضرت جعفر بن محمد عليه السلام كه مى فرمود ـ و حال آن كه گروهى از اهل كوفه در نزد آن حضرت بودند ـ كه:«تعجّب دارم از مردم كه ايشان همه علم خود را از رسول خدا صلى الله عليه و آله فرا گرفتند و به آن عمل نمودند و هدايت يافتند، و گمان مى كنند كه اهل بيت آن حضرت، علم او را فرا نگرفتند. و ما اهل بيت و ذرّيّه آن حضرتيم كه در منزل هاى ما وحى فرود آمده، و از نزد ما علم به سوى ايشان بيرون آمده و بروز كرده. آيا چنان مى دانند كه ايشان دانستند و راه راست يافتند و ما ندانستيم و گمراه شديم؟ به درستى كه اين امرى است محال».
۱۰۴۶.على بن محمد بن عبداللّه ، از ابراهيم بن اسحاق احمر، از عبداللّه بن حمّاد، از صبّاح مُزَنى، از حارث بن حصيره، از حكم بن عُتيبه روايت كرده است كه گفت: مردى در منزل ثعلبيه، حضرت حسين بن على عليهماالسلام را ملاقات كرد و آن حضرت اراده كربلاى معلّى داشت، به خدمت آن حضرت آمد و بر او سلام كرد. حضرت امام حسين به آن مرد فرمود كه:«تو از كدام ديارى؟» عرض كرد : كوفى هستم . فرمود : «اى مرد كوفى، به خدا سوگند، كه اگر در مدينه تو را ملاقات مى كردم، هر آينه نشانه پاى جبرئيل عليه السلام را در خانه خود و فرود آوردن او وحى را بر جدّم به تو مى نمودم. اى مرد كوفى، آيا نوشيدن مردم آب حيوان علم را از نزد ما است، پس ايشان دانستند و ما ندانستيم؟ و اين چيزى است كه هرگز نخواهد بود».
101. باب در بيان اين كه چيزى از حق در دست مردمان نيست، مگر آنچه از نزد ائمه عليهم السلام بيرون آمده و بروز كرده باشد و بيان اين كه چيزى كه از نزد ايشان بيرون نيامده باطل است
۱۰۴۷.على بن ابراهيم بن هاشم، از محمد بن عيسى، از يونس، از ابن مُسكان، از محمد بن مسلم روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود:«هيچ حق و صوابى در نزد يكى از مردمان نيست و هيچ كس از مردمان حكم نمى كند به حكم حقّى، مگر آنچه از ما اهل بيت پيغمبر بيرون آمده باشد. و هرگاه امور ايشان را پراكنده سازد و اقوال مختلفه از ايشان سر زند، خطا از ايشان و صواب از على باشد».
